Diorygma atrypophilia n. gen., n. sp. - a parasitic organism of Atrypa zonata Schnur

A boring annelid- like parasite associated with Atrypa zonata Schnur from the Givetian shales of the Holy Cross Mountains (Góry Świętokrzyskie, Poland) is described under new generic and specific name - Diorygma atrypophilia.

raca dotyczy śladow po organizmach drążących w postaci kanałów w muszlach brachiopodów. Ślady te zostały dotychczas zaobserwowane wyłącznie w skorupkach wentralnych Atrypa zonata Schnur, pochodzących z łupków żyweckich z miejscowości Skały w Górach Świętokrzyskich. Na podstawie dokładnych badań oraz dostępnej literatury została stwierdzona ich odrębność w porównaniu z dotychczas opisanymi śladami form pasożytntczych. Pasożyty Atrypa zonata Schnur musiały być zwierzętami małych rozmiarów, należącymi prawdopodobnie do grupy Polychaeta (Annelida). Dla tego problematycznego organizmu proponowana jest nazwa: Diorygma atrypophilia n. gen., n. sp. Badane ślady przed stawiają się jak nastepuje: 1. Wewnętrzne delikatne kanały, rozwidlone w kształcie przypominającym na przekroju podłużnym literę V, których ramiona są położone blisko siebie, często oddzielone tylko cienką scianką kanalika. Kanały te przebijają ukośnie całą grubość skorupki wentralnej brachiopoda w kierunku jej wnetrza. Obecność kanalików może być też obserwowana na zewnętrznej powierzchni skorupki wentralnej, po zaatakowaniu jej bardzo rozcieńczonym kwasem solnym. 2. Grube wałeczki wydzielane przez płaszcz brachiopoda na wewnętrznej stronie skorupki wentralnej, umieszczone zawsze symetrycznie z jednej lub obu stron pola mięśniowego skorupki, całkowicie z nią zrośnięte. Przednie końce wałczków są wzniesione ku górze w kierunku skorupki dorsalnej. W wałeczkach tych kontynuują się kanaliki, otwierające się dwoma ujściami na ich końcach. Wygląd zarówno kanalików, jak i wałeczków we wszystkich obserwowanych przypadkach jest jednakowy; ewentualne rożnice są znikome. Należy więc przypuszczać, że były one drążone przez organizmy jednego tylko gatunku. Obecność obcego organizmu nie zakłócała normalnego wzrostu muszli brachiopoda. Okazy Atrypa zonata ze śladami kanalików nie wykazują żadnych rożnic ani w wyglądzie zewnętrznym, ani w stopniu wykształcenia strukturalnych elementów wewnętrznych w porównaniu z tymi, w których pasożyty się nie osiedliły. Pasożyt zamieszkujący wydrążone przez siebie kanali i stwarzał sobie w ten sposób sprzyjające warunki życia oraz odpowiednie zabezpieczenie przed ewentualnymi wrogami.