O podejmowaniu decyzji

Miało być o polityce surowcowej realizującej potrzeby przyszłych pokoleń, a tymczasem postanowiłem napisać o podejmowaniu decyzji. W Krótkiej historii podejmowania decyzji w numerze 109 „Harvard Business Review Polska” L. Buchanan i A. O’Connell proces ten scharakteryzowali tak mniej więcej w połowie ubiegłego stulecia. Chester Bernard (1886-1961), wówczas prezes korporacji New Jersey Bell Telephone i Fundacji Rockefellera oraz autor The Functions of the Executive , wprowadził do amerykańskiego języka biznesu pojęcie decision making – podejmowanie decyzji – zapożyczone z leksykonu instytucji publicznych. Pojęcie to z czasem zastąpiło w języku angielskim określenia o węższym znaczeniu, takie jak resources allocation – alokacja zasobów – oraz policy making – kształtowanie polityki przedsiębiorstwa. Według Williama Starbucka, profesora University of Oregon, wprowadzenie owego pojęcia do terminologii biznesowej spowodowało zmianę sposobu myślenia menadżerów o swojej roli. Stało się bowiem impulsem do bardziej stanowczych działań i zrodziło chęć dokonywania ostatecznych rozstrzygnięć, co ilustruje jego wypowiedź przytaczana we wspomnianym artykule – „O ile kształtowanie polityki może się przedłużać w nieskończoność, a kwestia alokacji zasobów pozostaje wciąż otwarta, ponieważ zawsze znajdą się jakieś zasoby do rozdzielenia, o tyle decyzja oznacza koniec wszelkich debat i początek działania”. Tym samym podjęcie określonej decyzji skłania nas do rozpoczęcia skutecznych kroków zmieniających dotychczasowy obraz sytuacji.