Authenticity: A very Greek word in a complex European setting

A focal point in present-day conservation terminology, authenticity comes from the ancient Greek word afthentikós, which in modern times has come to mean genuine and valid. Based on this interpretation, it entered the conservation agenda, through the Venice Charter, in 1964, received added attention, through the Nara Document, in 1994, and since then, has generated multiple debates among conservation specialists. Yet while a wide consensus on a definition and method of assessment of authenticity pends, other key players in the European setting, namely national authorities, separate bodies, public groupings, and individual owners endorse, and in many cases, assume action in opposite directions. Considering the practical impact of these contradictions, the overall issue needs to be urgently discussed, which is precisely the goal of this paper. Based on extensive bibliographic and archival research, it initially addresses the evolution of the term “authenticity” and its current standing in the conservation agenda. It then examines and evaluates the aforementioned opposite postures, with reference to characteristic examples throughout Europe, and concludes by outlining proposals for the necessary reconciliation.

---

Centralny punkt dzisiejszej terminologii konserwatorskiej – autentyczność – pochodzi od starożytnego greckiego słowa afthentikós, które w dzisiejszych czasach zaczęło oznaczać autentyczny i ważny. W oparciu o tę interpretację, w 1964 r. weszło ono do programu ochrony zabytków za pośrednictwem Karty Weneckiej, a od 1994 r. wywołało wiele debat wśród specjalistów w dziedzinie konserwacji dzięki Dokumentowi z Nara. Jednakże podczas gdy wciąż brak konsensusu w sprawie definicji i metod oceny autentyczności, kluczowi gracze w środowisku europejskim, a mianowicie władze krajowe, odrębne organy, ugrupowania publiczne i indywidualni właściciele w wielu przypadkach podejmują różne, czasem sprzeczne działania związane z autentycznością. Biorąc pod uwagę praktyczny wpływ tych sprzeczności, ogólna kwestia wymaga pilnego omówienia, co jest celem niniejszego artykułu. Opierając się na obszernych badaniach bibliograficznych i archiwalnych, wychodzimy od ewolucji terminu „autentyczność” i jego obecnej pozycji w agendzie konserwatorskiej. Następnie analizujemy i oceniamy wspomniane wyżej przeciwstawne stanowiska, odnosząc się do charakterystycznych przykładów w całej Europie, a na zakończenie przedstawiamy propozycje niezbędnego porozumienia.