Interakcja ludzi z „inteligentnymi” instalacjami i budynkami – główne problemy i kierunki rozwoju

Głównym celem artykułu jest przedstawienie problemu zapewnienia efektywnych metod współdziałania człowieka i urządzeń „inteligentnej” instalacji, ze szczególnym uwzględnieniem tak zwanych interfejsów naturalnych, wykorzystujących komunikację głosową, wizualną (gesty i obecność), multimedialną: wirtualną i wzbogaconą rzeczywistość itp. Głównym celem artykułu było przedyskutowanie rzeczywistych potrzeb i oczekiwań użytkowników w stosunku do możliwości technologii, a także wskazanie potencjalnych obszarów zastosowań. Przedstawione w artykule alternatywne interfejsy z „inteligentną” instalacją wykorzystują w większym stopniu bezpośrednią komunikację z człowiekiem za pośrednictwem jego zmysłów – wzroku, słuchu oraz dotyku. Interfejsy te zakładają rezygnację z tradycyjnego tandemu klawiatura/ekran na rzecz interakcji naturalnej – rozmowy, rozpoznawania gestów i ruchów, cech charakterystycznych postaci (na przykład elementów ubioru, postawy) itp. Takie podejście przenosi ciężar nauki z użytkownika na system – to instalacja uczy się, jak najlepiej spełniać żądania i potrzeby człowieka, a nie człowiek, jak zmusić instalację do konkretnego zachowania. Dodatkowo rozbudowa instalacji staje się znacznie łatwiejsza zarówno dla projektanta, jak i przyszłego użytkownika – nowo oferowane przez system funkcje łagodnie poszerzają zakres dotychczasowych możliwości systemu, a nauka korzystania z nich nie zabiera dużo czasu.