Wytwórnia porcelany w Emilczynie na Wołyniu. Stan badań i znane przykłady wyrobów w polskich kolekcjach muzealnych

Artykuł podejmuje temat działalności wytwórni ceramiki szlachetnej w rejonie wołyńskim ze szczególnym uwzględnieniem wytwórni w Emilczynie (dawniej Międzyrzeczu). Emilczyn, należący niegdyś do dóbr Kaspra Lubomirskiego, dostał się w ręce Uwarowów poprzez trzecie małżeństwo Marianny z Lubomirskich z Teodorem Uwarowem. Wytwórnia porcelany działała od połowy lat 20. do 1852 roku. Mimo blisko trzydziestoletniej produkcji znamy jedynie kilkanaście naczyń z Emilczyna. Być może wynika to z faktu, że manufaktura z założenia nie była przedsiębiorstwem dochodowym, lecz stanowiła dla właściciela przedmiot rozrywki i realizację pasji do pięknych przedmiotów. Produkowane naczynia używane były na stołach w rezydencji właścicieli, jak również rozdawane jako prezenty rodzinie i przyjaciołom. Aktualnie w zbiorach polskich znamy jedynie 11 publikowanych obiektów.

---

The article discusses the activity of the fine ceramics factory in the Volhynia region, in special focus on the factory in Emilczyn (formerly Międzyrzecz). Emilczyn, once part of the estate of Kasper Lubomirski, fell into the hands of the Uwarows through the third marriage of Marianna née Lubomirska to Teodor Uwarow. The porcelain factory operated from the mid-1820s to 1852. Despite nearly thirty years of production, we only know of a dozen or so vessels from Emilczyn. This may be due to the fact that the factory was not intended to be a profitable enterprise, but was a form of entertainment for the owner and a way of fulfilling his passion for beautiful objects. The ceramics produced were used on tables in the owners' residences, as well as given as gifts to family and friends. Currently, we know of only 11 published items in Polish collections.