Original proposal of using diagrammatic record in creative architectural design in the light of contemporary design models

The designer, after gaining the ability to operate with a technical object and a method, attains a proper level of operational organization that guarantees achieving a certain “threshold” of effectiveness. A further increase in the level of operational effectiveness can be achieved by using a new, more efficient technical or informative tool. At present, most innovations introduced into any area of the economy around the world spread like wildfire and come to us from the United States, the cradle of innovation. The problem with Design Thinking is that there are (currently) no studies that would confirm the effectiveness of this method and data on its failures are customarily not published. We do not know how often DT has failed and what the problems associated with the “Design Thinking fashion” are. Does a universal “one-fits-all” tool exist? Design Thinking is most assuredly not it. The application of DT is not enough to become a designer. So-called classical design, determined by every architect’s pursuit of objectivizing one’s actions and search for the question as to why one operates in one way and not another, will always be present alongside it. The classical approach makes diagrammatic methods of knowledge presentation and inference available to all potential “diagrammatic thinkers.”

---

Projektant, po nabyciu umiejętności posługiwania się przedmiotem technicznym oraz metodą, osiąga odpowiedni poziom organizacji działania, gwarantujący uzyskanie pewnego „progu” sprawności działania. Dalszy wzrost stopnia efektywności działania można uzyskać przez zastosowanie nowego, bardziej wydajnego środka technicznego lub informacyjnego. Obecnie większość innowacji wprowadzanych w każdym obszarze gospodarki na świecie rozprzestrzenia się jak fala i przychodzi do nas od kolebki innowacji Stanów Zjednoczonych. Problemem Design Thinking jest to, że nie istnieją (jeszcze) żadne badania potwierdzające skuteczność tej metody a danych nieudanego użycia zwyczajowo się nie publikuje. Nie wiemy w takim razie, jak często DT się nie sprawdził i jakie problemy niesie za sobą “moda na Design Thinking”. Czy zatem istnieje uniwersalne narzędzie dobre “do wszystkiego” – Design Thinking też takim nie jest. Stosowanie DT to za mało aby stać się projektantem. Tuż obok tego podejścia trwać będzie nadal tak zwany klasyczny design, zdeterminowany typowym dla każdego architekta dążeniem do obiektywizacji swoich działań i poszukiwania odpowiedzi na pytanie, dlaczego działam tak, a nie inaczej? Dzięki niemu diagramowe metody reprezentacji wiedzy i wnioskowania są dostępne dla wszystkich potencjalnych „myślicieli diagramowych.”