Permeabilizowane i immobilizowane komórki drożdży jako biokatalizatory reakcji rozkładu nadtlenku wodoru

Permeabilizowane, a następnie unieruchomione komórki drożdży piekarskich zastosowano jako biokatalizator reakcji rozkładu nadtlenku wodoru. Określono warunki jego wytwarzania i stosowania. Na podstawie trójwymiarowych wykresów płaszczyznowych dobrano kluczowe parametry procesu immobilizacji, takie jak stężenie alginianu sodu i biomasy. Biokatalizator działał najskuteczniej w temp. 20°C i tracił połowę swojej początkowej aktywności dopiero po 15. użyciu. W przypadku komórek permeabilizowanych podczas procesu dochodziło do znacznie większych uszkodzeń w ich strukturze w porównaniu z biokatalizatorem zawierającym komórki niepermeabilizowane.

---

Baker’s yeast (Saccharomyces cerevisiae) was shaken with a 53.7% soln. of (Me)₂CHOH in phosphate buffer (pH 7) at 15.6°C for 40 min. After centrifugation and washing with the buffer, the cell were mixed with the 1.5–2.5% Na alginate soln. and the suspension was added dropwise to the 1% CaCl₂ soln. The obtained biocatalyst showed high activity in the H₂O₂ decompn. It was easy to sep. from the reaction medium and could be reused. The biocatalyst was most effective at 20°C and lost 50% of its initial activity only after a 15 cycle of use.

---

Opracowanie rekordu ze środków MNiSW, umowa Nr 461252 w ramach programu "Społeczna odpowiedzialność nauki" - moduł: Popularyzacja nauki i promocja sportu (2020).