Otrzymywanie i charakterystyka struktury nanorurek TiO2

Nanorurki z ditlenku tytanu znajdują coraz szersze zastosowania praktyczne, głównie w procesach katalitycznych i fotokatalitycznych. Podstawową zaletą nanorurek w stosunku do TiO2 w formie proszku jest znacznie większe rozwinięcie powierzchni i wyższa aktywność. Nanorurki TiO2 są jednak ciągle materiałem mało zbadanym zwłaszcza pod kątem zastosowań fotokatalitycznych w cienkich warstwach. W pracy opisano procedurę syntezy nanorurek tytanowych metodą hydrotermalną w roztworze alkalicznym. Celem pracy było porównanie struktury otrzymanych materiałów w zależności od formy krystalicznej materiału wyjściowego. Charakterystykę struktury nanorurek przeprowadzono w oparciu o technikę FTIR oraz spektroskopię Ramana, skład fazowy wyznaczono w oparciu o dyfrakcję rentgenowską, natomiast morfologię włókien analizowano za pomocą mikroskopii skaningowej i transmisyjnej.

---

Titania nanotubes have wide practical applications mainly in catalytic and photocatalytic processes. The main advantage of the nanotubes with respect to TiO2 in a powder form is much greater surface development and higher activity. However, TiO2 nanotube material is still little explored especially for photocatalytic applications as thin films. This paper describes a procedure for the synthesis of titanium nanotubes by the hydrothermal method in an alkaline solution. The aim of this study was to compare the structure of the materials depending on a crystalline form of starting material. The characteristics of the structure of nanotubes was based on FTIR and Raman spectroscopy, the phase composition was determined by using X-ray diffraction and the morphology of the fibers was analyzed by scanning and transmission microscopy.