Ochrona i konserwacja zabytków w Poznaniu w latach 1895-1990

Ochrona zabytków w Poznaniu i w Wielkopolsce datuje się od momentu utworzenia pod koniec XIX wieku instytucji Pruskiego Konserwatora Prowincjonalnego. Wprowadzono wówczas zasady ochrony zabytków, które funkcjonowały także po odzyskaniu niepodległości, W latach 30., poza ochroną w skali pojedynczego obiektu, skupiono się na projektach porządkowania zabytkowej tkanki urbanistycznej. Odbudowa Starego Miasta w Poznaniu po zniszczeniach wojennych należy do ciekawszych w skali kraju przykładów konserwatorskiego neohistoryzmu. Lata 1960-80 to renowacje pojedynczych obiektów, systematyczne obejmowanie ochroną również architektury z początku XX wieku. Największym problemem konserwatorskim nierozwiązanym do dnia dzisiejszego jest rewitalizacja historycznego szlaku Stary Rynek-- Ostrów Tumski - Środka oraz ochrona architektury najnowszej.

---

The protection of monuments in Poznań and in Wielkopolska dates back practically to the moment when the office of the Prussian Provincial Conservator was established in the end of 19th century, the principles of conservation of monuments that were implemented at that time were functioning also after Poland's regaining its independence. I the 1930's, projects of arrange the historic urban network were focused on, apart from protecting single objects. The reconstruction of the Old Town in Poznań that had been destroyed during the war, was one of the most interesting examples of conservatory historicism nationally. In the 1960V !980's renovation of single objects was taking place, protection extending to the architecture of the early 20th century as well. Revitalizing the historic track extending between the Old Market - Ostrów Tumski - Środka as well as protection of latest architecture, is the most difficult problem for conservators, one to which a solution has not yet been found.