Study of aluminium sulphate complexes of surface water and fractionation of aluminium from bottom sediment

The paper presents results of aluminium concentration determination in the samples of surface water and bottom sediments of the Mała Wełna River (West Poland). In the surface water the concentration of aluminium varies in the range from 4.14 to 25.9 μg/dm^3. With use of the Mineql+ program the concentration of the aluminium sulphate complexes in the water samples studied has been determined in a model way. In the bottom sediments samples of the river aluminium has been determined in the granulometric fractions of the grain sizes > 2.0; 2.0-1.0; 1.0-0.5; 0.5-0.25; 0.25-0.1; 0.1-0.063; < 0.063 mm, using the sequential extraction scheme proposed by Tessier et al. The lowest concentration of aluminium has been found in the granulometric fraction 0.5-0.25 mm, while the highest in the fractions 0.1-0.063 and < 0.063 mm. An elevated concentration of aluminium has been also noted in the fraction > 2.0 mm. Taking into regard the chemical fractions the lowest concentration of aluminium has been found in the exchange fraction and the fraction bounded to carbonates (fractions I and II), whereas the highest concentration of aluminium has been determined in the lithogenic fraction (fraction V). The methods of sample preparation for analysis of aluminium in bottom sediments were compared. It was observed that higher concentration of aluminium was present in grounded samples without its influence on grain size fractions. The concentration of aluminium in surface water samples has been determined by the GF-AAS, while in bottom sediments by F-AAS.

---

W pracy przedstawiono wyniki oznaczeń glinu w próbach wód powierzchniowych i osadach dennych rzeki Mała Wełna. W wodach powierzchniowych stwierdzono stężenie glinu w przedziale 4,14-25,9 μg/dm^3. Przy wykorzystaniu programu do modelowania Mineql+ wyliczono stężenie form kompleksów glinowo-siarczanowych w badanych próbkach wody. Frakcjonowanie glinu w osadach dennych przeprowadzono we frakcjach granulometrycznych o uziarnieniu: > 2,0; 2,0-1,0; 1,0-0,5; 0,5-0,25; 0,25-0,1; 0,1-0,063; < 0,063 mm, z wykorzystaniem zmodyfikowanego schematu ekstrakcji sekwencyjnej zaproponowanego przez Tessiera i współpracowników. Najniższe stężenia glinu występowały we frakcji granulometrycznej od 0,25-0,5 mm, natomiast najwyższe stężenia we frakcji 0,1-0,063 mm i < 0,063 mm. Zaobserwowano również wzrost stężenia glinu we frakcji granulometrycznej > 2,0 mm. W przypadku frakcji chemicznych najniższe stężenia glinu oznaczono we frakcji wymienialnej i związanej z węglanami (frakcja I i II), natomiast najwyższe stężenia glinu oznaczono we frakcji litogennej (frakcja V). Porównano metody przygotowania próbki do analizy glinu w osadach dennych. Stwierdzono wyższe stężenia glinu w próbkach poddanych rozcieraniu bez względu na wielkość frakcji granulometrycznej. Glin w wodach powierzchniowych oznaczono techniką absorpcyjnej spektrometrii atomowej z atomizacją w kuwecie grafitowej (GF-AAS), a w osadach dennych techniką absorpcyjnej spektrometrii atomowej z atomizacją w płomieniu (F-AAS).