Życie po życiu akumulatora

Za życia są źródłem prądu, by po nim stanowić bazę cennych surowców, w tym ołowiu, który po odzyskaniu wykorzystywany jest ponownie do produkcji nowych akumulatorów. Surowiec do produkcji ołowiu rafinowanego w 68,8% stanowi złom akumulatorowy. W naszym kraju działa kilka firm zajmujących się recyklingiem i pozyskiwaniem ołowiu z surowców wtórnych. Łączna produkcja ołowiu rafinowanego wynosi w Polsce ok. 130 tys. ton rocznie. Zarówno sam metal, jak i jego stopy stanowią kluczowy element budowy akumulatorów kwasowo-ołowiowych. Jak podaje Izba Gospodarcza Metali Nieżelaznych i Recyklingu, poziom odzysku ołowiu ze złomów i odpadów metalicznych w odniesieniu do konsumpcji tego metalu w krajach wysokorozwiniętych to ponad 70%. W Polsce stopień przerobu złomu akumulatorowego wynosi ponad 95%. Przemysł akumulatorowy zużywa blisko 80% całkowitej produkcji ołowiu. Akumulator kwasowo-ołowiowy składa się w 60% z ołowiu (w różnych postaciach i związkach), elektrolitu (roztwór kwasu siarkowego) i tworzywa sztucznego (polipropylen i polietylen). Dlatego z ekologicznego i ekonomicznego punktu widzenia istotną sprawą jest organizacja sprawnego systemu zbiórki zużytych akumulatorów. Jak wygląda proces produkcji, a w dalszej kolejności przetwarzanie i odzysk surowców, by te ponownie trafiły do produkcji? Pokazują to zakłady ZAP Sznajder Batterien i Orzeł Biały.