Tytuł pozycji:
The use of digital technologies in assessing the technical condition of historic structures
This article explores the use of modern digital technologies, such as 3D scanning and photogrammetry, in assessing the technical condition of historic structures. It compares traditional and digital inventory methods, emphasising the advantages of the latter in the precise and rapid acquisition of spatial data. Three types of laser scanning are described–simplified, handheld, and stationary–along with their applications in monument documentation. Case studies are presented where digital technologies were applied to the analysis and conservation of structures such as the ruins of Melsztyn Castle, Czersk Castle, the historic brickworks in Izbica, and the Juliusz Osterwa Theatre in Lublin. The findings demonstrate that these technologies enhance inventory accuracy, enable the detection of damage invisible to the naked eye, and save time and resources. Challenges related to processing large volumes of data and the need for specialised knowledge and standards are also discussed. In conclusion, the application of digital technologies in cultural heritage protection offers significant benefits and is invaluable for preserving monuments for future generations.
Niniejszy artykuł analizuje wykorzystanie nowoczesnych technologii cyfrowych, takich jak skanowanie 3D i fotogrametria, w ocenie stanu technicznego zabytkowych obiektów. Porównano tradycyjne i cyfrowe metody inwentaryzacji, podkreślając zalety tych drugich w precyzyjnym i szybkim pozyskiwaniu danych przestrzennych. Opisano trzy rodzaje skaningu laserowego – uproszczony, ręczny i stacjonarny – wraz z ich zastosowaniami w dokumentacji zabytków. Przedstawiono studia przypadków, w których technologie cyfrowe zostały zastosowane do analizy i konserwacji obiektów takich jak ruiny zamku w Melsztynie, zamek w Czersku, zabytkowa cegielnia w Izbicy oraz Teatr im. Juliusza Osterwy w Lublinie. Wyniki pokazują, że technologie te zwiększają dokładność inwentaryzacji, umożliwiają wykrywanie uszkodzeń niewidocznych gołym okiem oraz oszczędzają czas i zasoby. Omówiono również wyzwania związane z przetwarzaniem dużych ilości danych oraz potrzebą specjalistycznej wiedzy i standardów. Podsumowując, zastosowanie technologii cyfrowych w ochronie dziedzictwa kulturowego oferuje znaczące korzyści i jest nieocenione dla zachowania zabytków dla przyszłych pokoleń.
Opracowanie rekordu ze środków MNiSW, umowa nr POPUL/SP/0154/2024/02 w ramach programu "Społeczna odpowiedzialność nauki II" - moduł: Popularyzacja nauki (2025).
