Recykling samochodów a deficyt surowców. Cz. II

Przemysł samochodowy należy do głównych konsumentów różnych surowców, głównie żelaza i aluminium, a paliwo do pojazdów to główny produkt przerobu ropy naftowej. Nowe samochody, które w tak wielkich ilościach w ostatnich latach trafiły do eksploatacji, także po latach zostaną skasowane. Istotnymi celami w procesie rozwoju nowych pojazdów są: oszczędność surowców naturalnych oraz możliwie zamknięty obieg materiałów. Zakłada się, że wycofanie samochodu osobowego z eksploatacji nastąpi po ok. 15 latach. Powoduje to duży problem z ich zagospodarowaniem. Kwestia recyklingu w Polsce została dostrzeżona przede wszystkim w wyniku importu pojazdów z krajów Europy Zachodniej. W najbliższej przyszłości w Polsce należy spodziewać się złomowania ok. 500 tys. pojazdów na rok, a za ok. 5 lat liczba ta może ulec podwojeniu. Obecnie średnio 75-80% masy samochodów wycofanych z eksploatacji, w większości części metalowych, zarówno stalowych, jak i z metali nieżelaznych, jest poddawanych recyklingowi. Przyczynia się to do wymiernych efektów ekonomicznych, ale równocześnie poprzez zagospodarowanie materiałów odpadowych lub użycie ich jako źródła energii zmniejsza się niekorzystny wpływ na środowisko naturalne i potencjalne zagrożenia wynikające ze składowania odpadów na składowiskach. Od 1 stycznia 2005 r. jedynie 15% wagi samochodu może stanowić odpad przeznaczony do składowania, a od 1 stycznia 2015 r. tylko 5% masy. Od 2015 r. aż 95% wagi samochodu należy poddać odzyskowi (części i zespoły zamienne, spalenie – odzysk energetyczny).