Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Tytuł pozycji:

Głos uwięziony w ciele

Tytuł:
Głos uwięziony w ciele
Voice Trapped in the Body
Autorzy:
Teresa Rutkowska
Tematy:
Jarman Derek
Trumbo Dalton
Pieprzyca Maciej
Schnabel Julian
Hanoun Marcel
Deutsch Gustav
ciało
głos
body
voice
Język:
polski
Dostawca treści:
CEJSH
Artykuł
  Przejdź do źródła  Link otwiera się w nowym oknie
Autorka na przykładzie wybranych filmów bada problem „głosu wewnętrznego” (inner speech) w filmie w niektórych jego konfiguracjach i funkcjach znaczeniowych wobec reprezentacji ciała w obrazie filmowym. Chodzi tu o głos w pierwszej osobie, artykułowany przez postać, która jest częścią struktury filmowej, głos będący introspekcją prowadzącą do szczególnego wtajemniczenia widza w sferę, do której inne postaci w obrębie dzieła filmowego nie mają dostępu; widz staje się w ten sposób instancją, której obecność uwzględnia się w obrębie dyskursu filmowego. Ten zabieg może mieć różnorakie formy, jak o tym świadczą przykłady takich filmów, jak "Blue" Dereka Jarmana, "Johnny poszedł na wojnę" Daltona Trumbo, "Motyl i skafander" Juliana Schnabla czy "Chce się żyć" Macieja Pieprzycy, ale także "Une simple historie" Marcela Hanoun czy "Shirley – wizje rzeczywistości" Gustava Deutscha. Głos uwewnętrzniony jest rozpatrywany nie tylko w kontekście języka filmowego, ale także w aspekcie symbolicznym i artystycznym.

The author using selected films as examples explores the problem of the inner speech in film, in some of its configurations and functions of meaning in relation to the representation of the body in film. The voice in question is a first-person voice, articulated by a character, that is part of the structure of the film, the voice being an introspection leading the viewer to a special insight into a sphere to which other characters in the film do not have access; in this manner the viewer becomes an instance, whose presence has to be taken into account within the discourse of the film. This technique may take a variety of forms, as is shown by examples of such films as Derek Jarman’s "Blue", Dalton Trumbo’s "Johnny Got His Gun", Julian Schnabel’s "The Diving Bell and the Butterfly", or "Life Feels Good" by Maciej Pieprzyca, but also Marcel Hanoun’s "Une simple historie" and "Shirley – Visions of Reality" by Gustav Deutsch. The inner speech is considered not only in terms of a film language, but also in its symbolic and artistic aspects

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies