Krowa w łóżku, koń na fortepianie

W historii kina można znaleźć kilka zaskakująco podobnych scen z końmi, krowami czy kozami stojącymi lub leżącymi sobie jakby nigdy nic na meblach w mieszczańskich wnętrzach. Najbardziej znane pochodzą ze "Złotego wieku" Luisa Buñuela ("L’Age d’or", 1930), "I znowu źle" z Flipem i Flapem ("Wrong Again", 1929) oraz "Świat się śmieje" Grigorija Aleksandrowa (1934). Wydaje się, że siła oddziaływania i popularność tych scen leży w tym, iż łamią one społeczne tabu – normy współżycia między ludźmi i czworonogami, co prowadzi do komicznych sytuacji, ale również i w tym, że odwołują się do tradycji baśni, proponując nam łagodne oderwanie się od rzeczywistości.

In the history of the cinema there are several surprisingly similar scenes with horses, cows or goats standing or lying in a relaxed fashion on furniture in bourgeois interiors. The most famouscome from "L’Age d’or" (1930) by Luis Buñuel, "Wrong Again" (1929) with Oliver and Hardy and "Moscow Laughs" (other English title: "Jolly Fellows" /1934/) by Grigori Aleksandrov. It seems that the impact and popularity of these lies in the fact that they break the social taboo dealing with the standards of coexistence between humans and animals, which leads to comic situations, but the popularity lies also in the fact that this is a link to the tradition of fairy tales, offering us a gentle detachment from reality.