Uroczystości żałobne jako narzędzie legitymizacji i delegitymizacji władzy

Przeprowadzone przez autora badania miały za zadanie odpowiedzieć na pytanie, dlaczego publiczne ceremonie żałobne, które w innych krajach Europy służą zazwyczaj legitymizacji władzy, w Polsce obdarzone są znacznym brzemieniem antypaństwowym. Materiał do analizy diachronicznej stanowiły dokumenty archiwalne oraz relacje prasowe i literackie. Na ich podstawie rekonstruowano wybrane praktyki w przestrzeni publicznej, rozpoczynając od uroczystości żałobnych po katastrofie z 10 IV 2010 i stopniowo cofając się aż do średniowiecznych pogrzebów królewskich. Przeprowadzona w ten sposób analiza genealogiczna sugeruje, że wydarzenia dziedziczą po sobie formy pamięci, łącząc się za ich pośrednictwem w ciągi logiczne. Następstwo form pamięci tworzy własną narrację – „historię pamięci” równoległą i do pewnego stopnia autonomiczną wobec „historii wydarzeń”.

The research conducted by the author aimed to answer the question why public funeral ceremonies, which in Europe usually serve for the legitimisation of authorities, in Poland are often antistate in their nature. The materials used in the diachronic analysis are composed of archive documents as well as of press and literary reports. Referring to them, the article reconstructs selected practices in public space, starting from the funeral ceremony after the 10th April 2010 plane crash, and gradually moving back as far as to the medieval royal funerals. The genealogical analysis carried out thereby suggests that events inherit the forms of memory, that link them into logical sequences. The succession of memory forms builds its own narration, “a history of memory,” parallel and to some extent autonomous to the “history of events.”