Hermeneutyka audiodeskrypcji w świetle teorii interpretacji filmu

Celem niniejszego artykułu jest spojrzenie na audiodeskrypcję rozumianą jako forma przekładu audiowizualnego i na osobę tłumacza (audiodeskryptora) przez pryzmat głównych założeń hermeneutyki przekładu oraz przedstawienie modelu refleksji nad filmem, który mógłby stanowić narzędzie audiodeskryptora w metodologicznym usystematyzowaniu własnej interpretacji. Od tłumacza jako metaodbiorcy oczekuje się podejścia do filmu jako tekstu, które wykracza poza spontaniczną i nacechowaną subiektywnie interpretację i poddaje film metodologicznie usystematyzowanej refleksji, pozwalającej na zweryfikowanie i zobiektywizowanie owej interpretacji.

The aim of this article is to look at audio description, understood as a form of audiovisual translation, and the interpreter (audio descriptor) through the prism of the main premises of translation hermeneutics and film theory, and to present a model of reflection on film that could serve audio descriptors as a tool in the methodological systematization of their own interpretations. The translator as a meta-recipient is expected to approach the film as a text, which goes far beyond a spontaneous and subjectively marked interpretation, and translates into subjecting the film to a methodologically systematic reflection, allowing for verification and objectivization of this interpretation.