Kirche als freizeitunternehmen? Kriterien einer pastoral der freizeit

Wielu współczesnych chrześcijan angażuje się w życie i duszpasterskie działanie Kościoła, przeznaczając na ten cel sporo swojego „wolnego czasu”. Fakt taki sprawia, że do świadomości Kościoła przenika sygnał o potrzebie podejmowania refleksji nt. wolnego czasu i obejmowania tego obszaru życia chrześcijan specjalną troską duszpasterską. Zaprezentowany wyżej artykuł stara się w sposób krytyczny podejść do takiego zagadnienia, prowokując tym samym do odpowiedzi na pytanie, jak Kościół odczytywał samego siebie i jak rozumiał swoje posłannictwo wtedy, gdy ludzie nie dysponowali w sposób tak oczywisty i jasny jak dziś swym wolnym czasem, jak też nie mieli tak jasnej jak dziś świadomości wolnego czasu. Na kanwie takiego pytania rodzi się również kwestia, czy Kościół – przez utrzymywanie w wigorze owego trendu angażowania się w duszpasterstwo w wolnym czasie – nie przyczynia się do segmentacji życia i czy w ostatecznym rozrachunku nie przysparza sobie dodatkowych problemów, polegających na zaszczepianiu w umysłach wierzących przekonania o tym, że prawdziwe przywiązanie do Kościoła i jego misji ewangelizacyjnej możliwe jest tylko w wolnym czasie. W związku z takim problemem istotną kwestią do rozwiązania pozostaje sprawa wypracowania odpowiednich kryteriów, na bazie których możliwe by było angażowania się Kościołów lokalnych w duszpasterstwo wolnego czasu.