Analiza potrzeb klienta w świetle art. 21 ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej – wybrane zagadnienia

W art. 21 ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej został nałożony na zakłady ubezpieczeń na życie nowy obowiązek przeprowadzenia analizy potrzeb ubezpieczonego we wskazanych przez ustawodawcę rodzajach umów. Regulacje prawne dotyczące analizy potrzeb klienta przez ubezpieczyciela są zawarte również w Rekomendacji dla zakładów ubezpieczeń dotyczących badania adekwatności produktu z dnia 22 marca 2016 r. oraz w Rekomendacji U dotyczącej dobrych praktyk w zakresie bancassurance wydanej przez KNF w czerwcu 2014 r. Analiza ww. regulacji prawnych wskazuje, że mają one odmienny zakres, w szczególności w odniesieniu do rodzajów umów, których dotyczą, co w praktyce może rodzić problemy z ich zastosowaniem. Art. 21 ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej przewiduje obowiązek zakładu ubezpieczeń przeprowadzenia analizy potrzeb ubezpieczonego w umowie ubezpieczenia zawieranej na cudzy rachunek, w szczególności ubezpieczenia grupowego. Regulacja ta powinna być analizowana odrębnie w odniesieniu do umowy indywidualnej i do umowy grupowej. W tego rodzaju umowach badaniu powinny podlegać co do zasady potrzeby ubezpieczonego i jego stan wiedzy, nie zaś – ubezpieczającego. Natomiast w odniesieniu do możliwości finansowych badaniu powinna podlegać kwestia, kto finansuje składkę ubezpieczeniową i – w konsekwencji – kto powinien dysponować środkami finansowymi na jej opłacenie.

Article 21 of the Insurance and Reinsurance Activity Act imposes a new obligation on insurance companies: they are required to make an analysis of an insured’s needs for certain types of contracts of the legislator’s choosing. The same requirement is also contained in the Recommendation for insurance companies regarding the examination of the product’s suitability of 22 March 2016 and the Recommendation U on good practices in bancassurance issued by the PFSA in June 2014. The review of the above regulatory acts shows that they differ in scope, specifically in respect of types of contracts they refer to, which may lead to problems with the Recommendations’ application. Pursuant to Article 21 of the Insurance and Reinsurance Activity Act, an insurance company is obliged to make an analysis of an insured’s needs for insurance contracts on someone else’s account, and specifically group insurance contracts. This legal obligation should be examined separately with regard to individual and group contracts. The subject of an analysis in such contracts should be the needs and state of knowledge of the insured and not those of the policyholder. As regards financial capacity, it should be examined who pays the premium and therefore who should dispose of funds allocated for the payment.