Performing in Crisis Mode: the Munich National Theater, the Great Exhibition and the Cholera Epidemic in 1854

W 1854 roku w Monachium zorganizowano Pierwszą Ogólnoniemiecką Wystawę Przemysłową, która miała prezentować niemieckie towary przemysłowe przed międzynarodową publicznością. W tym samym czasie Franz Dingelstedt, dyrektor monachijskiego Teatru Narodowego, zorganizował festiwal prezentujący najlepszych niemieckich aktorów. Zaraz po jego otwarciu w mieście wybuchła epidemia cholery, która uśmierciła 3000 osób. Autorka rysuje rolę teatru w tym kryzysie, podkreślając, że Dingelstedt otrzymał od króla rozkaz, by za wszelką cenę utrzymać teatr otwarty dla publiczności. Wydaje się to osobliwe, zważywszy, że w obecnym kryzysie pandemicznym teatry zostały zidentyfikowane jako strefy ryzyka zakażenia i w konsekwencji zamknięte. Dlaczego w tamtym czasie teatr był więc uważany za miejsce bezpieczne, a nawet pomagające w zwalczaniu choroby? (Przeł. E. Olechnowicz)

In 1854, the city of Munich had arranged for the “First General German Industrial Exhibition” to promote German industry to the world and invited a global audience to the event. At the same time, Franz Dingelstedt, director of the National Theater, organized a festival displaying the finest actors from Germany. Right after the opening of the festival, cholera started raging in the city and leaving 3,000 deaths in the final count. The author sketches out the role of the theatre in this crisis, when Dingelstedt was ordered by the king to keep the theatre open at any cost. This appears awkward, in regard to the current global pandemic crisis where theaters have been identified as risk zones for infection and consequently closed down. Why was the theatre at the time considered a safe and appropriate place even helping to counter the disease?