Informacja Wojskowa – rys historyczny

Artykuł porusza zagadnienia związane z bezpieczeństwem funkcjonowania Polski w okresie po drugiej wojnie światowej. Okres ten, pomimo wielu sceptyków nauki historii, powinien być przypominany dla kolejnych pokoleń. Do LWP nie mieli wstępu członkowie NSZ oraz oficerowie Armii Krajowej (AK) ze sztabów i dowództw. Negatywnie oceniano również oficerów starszych od stopnia majora wzwyż, którzy pełnili służbę w Wojsku Polskim (WP) przed 1939 r. O ile przystąpienie do partii było z reguły dobrowolne, o tyle powołanie do LWP odbywało się w większości wypadków w drodze przymusowej. Należy przypomnieć, że kierowniczym ośrodkiem LWP było Biuro Polityczne Komitetu Centralnego Polskiej Partii Robotniczej (PZPR). Pod względem operacyjnym i strategicznym LWP podlegało Moskwie. Główny Zarząd Informacji (Wojska Polskiego/Ministerstwa Obrony Narodowej) Komitetu do spraw Bezpieczeństwa Publicznego – organ kontrwywiadu wojskowego – działał w Polsce w latach 1944–1957 i odpowiedzialny był – obok Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego – za masowe represje wśród żołnierzy WP, AK oraz ludności cywilnej. Uzależnienie i podległość polityczna PRL-u wobec Związku Sowieckiego, które były widoczne na każdym kroku w powojennej Polsce, miały szczególne znaczenie w kierownictwie i strukturze administracyjnej Służb Specjalnych, zarówno w organach Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego (MBP), jak i w Informacji Wojskowej, które były od podstaw budowane na wzór i pod dyktando Moskwy.

The following article discusses the issues related to the functioning of Polish security in the period after World War II. This period, in spite of many skeptics, should be reminded for the next generations. The members of the National Armed Forces (NSZ) and the officers from headquarters of the Home Army (AK) had closed access to People’s Army of Poland (LWP). The officers holding the rank of major and above, who were on duty in the Polish Army (WP) before 1939, were also negatively assessed. Joining the party was generally voluntary, but the call to LWP was in most cases forced. It should be recalled that the management center of the LWP was the Politburo of the Polish United Workers (Communist) Party. In terms of operational and strategic LWP was subject to Moscow. Main Directorate of Information of the Polish Army, the Ministry of Defence, the Committee for Public Safety was the authority of military counterintelligence in the years 1944–1957. That body, next to the Ministry of Public Security, was responsible for the mass repressions among the soldiers of the Polish Army, the Home Army and civilians. Dependence and political subordination of the Polish People’s Republic to the Soviet Union were visible at every point in post-war Poland. It had particular importance in the management and administrative structure of the Special Services, in the bodies of the Ministry of Public Security (MBP) and in the Military Information as well.