Uczestnictwo jako podstawa życia społecznego w ujęciu Karola Wojtyły

Celem rozważań jest próba syntetycznego przedstawienia poglądów Karol Wojtyła na temat uczestnictwa i jego roli w życiu społecznym. W swojej istocie uczestnictwo sprowadza się – zdaniem Wojtyły – do właściwości osoby ludzkiej, mocą której – bytując i działając „wspólnie z innymi”, a więc w różnych relacjach międzyludzkich i społecznych – potrafi ona być sobą i spełniać siebie. Tak pojęte uczestnictwo, przyjmując postać solidarności lub sprzeciwu, jawi się nie tyle jako podstawa życia społecznego w ogóle, co jako podstawa specyficznej formy tego życia – wspólnoty. Jest to ważne o tyle, że – właśnie dzięki uczestnictwu – życie społeczne człowieka przybiera formę wspólnoty, stając się właściwym kontekstem realizacji dobra wspólnego nie tylko w wymiarze przedmiotowym, lecz przede wszystkim w wymiarze podmiotowym.

Paweł Tarasiewicz