Mono(teo)logi : Jacques Derrida a Edmond Jabès

Zasięg wpływu Jabèsa na Derridę pozostaje poważnie niedoszacowany, choć w ramach tradycyjnej humanistycznej praktyki oszacowany być nie może. Tutaj właśnie kategoria wpływu traci swe prawo, parafrazując Nietzschego, i ustąpić musi pojęciu widma. Być może powinniśmy się pogodzić z konstatacją, że bezmiaru Jabèsowskiego ciążenia nad tekstami Derridy nie poznamy nigdy w jego właściwym wymiarze: byli oni sobie bliscy, jednocześnie przebywając obok siebie w sposób zbyt widmowo nieprzejrzysty, by dało się dorysować do końca kontury ich relacji. Stąd w miejsce obszernej - i wikłającej się we własne spekulacje - rozprawy, którą należałoby temu związkowi poświęcić, spróbujmy na razie zadowolić się tym, co daje się naszkicować w sposób najpewniejszy.