On some morphosyntactic issues in the definite and indefinite conjugation in Hungarian.

Niniejsza praca omawia aspekty morfoskładniowe systemu koniugacyjnego języka węgierskiego. Kompozycja pracy opiera się na trzech rozdziałach. W pierwszym z nich przedstawiono dane empiryczne z zakresu koniugacji określonej i nieokreślonej oraz przybliżono założenia przyjmowane odnośnie analizy morfologicznej paradygmatów fleksji czasownikowej. W rozdziale drugim rozpatrzono wybrane podejścia teoretyczne do morfoskładni węgierskiego systemu koniugacyjnego i przedstawiono argumenty sugerujące, że żadna z analiz zaproponowanych do tej pory w literaturze nie jest w stanie w pełni wyjaśnić faktów empirycznych. Rozważania prowadzone w rozdziale trzecim dotyczą dodatkowego zasobu problematycznych danych empirycznych związanych z różnymi cechami dopełnień oraz konstrukcjami składniowymi, które nie zostały omówione szczegółowo w rozdziale pierwszym i drugim. Wyniki przeprowadzonych rozważań sugerują, że wyjaśnienie danych empirycznych związanych z koniugacją określoną i nieokreśloną w języku węgierskim stanowi nie tylko wyzwanie dla analiz węgierskiej morfoskładni, ale może również dostarczyć cennych informacji z punktu widzenia teoretycznych modeli języka naturalnego.

This thesis presents the morphosyntactic aspects of the Hungarian conjugational system. The thesis is divided into three chapters. Chapter 1 presents the definite and indefinite conjugation-related empirical data and delineates the assumptions made with respect to the morphological analysis of the verbal inflectional paradigms. Chapter 2 discusses selected theoretical approaches to the morphosyntax of the Hungarian conjugational system and offers arguments suggesting that none of the analyses presented in the literature so far is able to account for the full range of the empirical data. Chapter 3 introduces an additional set of problematic data related to specific features of the objects or to certain syntactic constructions, which have not been discussed in detail in the preceding chapters. The results of the discussion in the present work indicate that elucidating the Hungarian definite and indefinite conjugation-related empirical data not only presents a challenge to the analyses of Hungarian morphosyntax but can also provide information significant from the point of view of the theories of natural language.