Empatia a Style Radzenia Sobie ze Stresem u Pielęgniarek.

The occupational group of nurses, on the grounds of the specificity and the character of their work is one of the most exposed to long-lasting stress and its consequences in the form of diseases of both physical and mental nature. Therefore, this paper raises: stress issues, (its intensity in nurses at their workplaces); empathy from a multidimensional perspective; style of management as a typical manner of behavior of an individual in various stressful situations; and correlations between these issues. This paper also aims to establish the level of differentiation of the above variables depending on the workplaces of the nurses subjected to this study.The following diagnostic tools were used to perform this study in my paper: CISS Questionnaire by Endler and Parker, Davis’ Interpersonal Reactivity Index, Scales of subjective assessment of satisfaction levels, and Scales of subjective assessment of the level of stress felt. 90 nurses were subjected to this study and this group encompassed: out-patient clinic nurses (30 subjects), internal ward nurses (30 subjects) and ICU-nurses (30 subjects). This division was made depending on the specificity of work in each individual position listed.In the result of the study that was conducted, the following interdependencies were found between the individual variables: one between the empathy and its dimensions and the styles of management concentrated on emotions, between work satisfaction and the level of empathy and its dimensions, between work satisfaction and the level of stress experienced at work, between satisfaction and the style concentrated on emotions, between ages of subjects and levels of stress experienced at work and the interdependence between the length of service and the level of the stress experienced at work. Moreover, it appears from this study that nurses within groups they belong to are not substantially differentiated either in the scope of the level of empathy or in the scope styles of stress management or in the scope of sense of work satisfaction. They are only differentiated by the level of the stress felt at work.

Grupa zawodowa pielęgniarek, ze względu na specyfikę i charakter pracy, jest jedną z najbardziej narażonych na długotrwały stres i jego konsekwencje w postaci chorób zarówno natury fizycznej jak i psychicznej. Niniejsza praca porusza zatem problematykę stresu (jego natężenia u pielęgniarek w miejscu pracy), empatii w ujęciu wielowymiarowym, stylu radzenia sobie, jako typowego dla danej osoby sposobu zachowania w różnych stresujących sytuacjach, oraz wzajemnych relacji pomiędzy tymi zagadnieniami. Celem pracy było również, ustalenie poziomu zróżnicowania wyżej wymienionych zmiennych w zależności od stanowiska pracy do którego należą badane pielęgniarki.Do realizacji badań wykorzystano następujące narzędzia diagnostyczne: Kwestionariusz CISS Endlera i Parkera, Indeks Reaktywności Interpersonalnej Davisa, oraz Skale subiektywnej oceny poziomu zadowolenia i Skale subiektywnej oceny poziomu odczuwanego stresu w pracy mojego autorstwa. W badaniu wzięło udział 90 pielęgniarek, grupę tę stanowiło: pielęgniarki z przychodni (30 osób), pielęgniarki z oddziału wewnętrznego (30 osób), pielęgniarki z intensywnej terapii (30 osób). Podział ten został dokonany w zależności od specyfiki pracy na każdym z wyżej wymienionych stanowisk.W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono występowanie takich oto zależności pomiędzy poszczególnymi zmiennymi: pomiędzy empatią i jej wymiarami a stylem radzenia sobie skoncentrowanym na emocjach, pomiędzy satysfakcją z pracy a poziomem empatii i jej wymiarami, pomiędzy satysfakcją z pracy a poziomem doświadczanego stresu w pracy, satysfakcją a stylem skoncentrowanym na emocjach, wiekiem badanych a poziomem doświadczanego stresu w pracy, oraz zależność pomiędzy stażem pracy a poziomem doświadczanego stresu w pracy pielęgniarek. Ponadto, z badań wynika, że pielęgniarki w obrębie grup do których należą, nie różnią się istotnie, ani w zakresie poziomu empatii, ani w zakresie stylów radzenia sobie ze stresem, ani w zakresie poziomu poczucia zadowolenia z pracy. Różnicuje je jedynie poziom odczuwanego stresu w pracy.