Deconstruction of the myth of Dutch tolerance in contemporary Dutch dramas

Assuming that the Dutch drama is in Poland complately unknown, I try to present in my work few Dutch contemporary dramas, that seem to me particularly interesting because of the problem they deal with. That problem is a social exclusion of certain groups of people, despite the belief that Netherlands is one of the most tolerant countries in the world. It is not my aim to prove that this belief is totally wrong, but I want to show the cracks that appear on the facade of Dutch tolerance.Three areas that I explore in my work at both - theatrical and socio-political context - are: group of Muslim immigrants, whose presence in the Netherlands has become more troublesome, then housewives, who do not fit into the promoted model of successful women and finally people with AIDS, for whom there is no place in the country loving affirmation of life. All of them, are condemned to social ostracism because they do not fit to the patterns developed and accepted by Dutch population.An important part of my paper is to show the cultural and social context, therefore, I devoted a lot of space to present social attitudes and responses that appeared about that dramas after their first run in the Dutch theatre.

Wychodząc z założenia, że dramaturgia holenderska jest w Polsce bardzo słabo znana, w mojej pracy staram się zaprezentować współczesne holenderskie dramaty, które wydają mi się szczególnie ciekawe ze względu na podejmowany w nich temat społecznego wykluczenia niektórych grup ludzi, pomimo panującego przekonania, że Holandia jest jednym z najbardziej tolerancyjnych krajów świata. Nie jest moim celem udowodnienie, że jest to przekonanie całkowicie błędne, jednakże pragnę ukazać rysy i pęknięcia, jakie pojawiają się na fasadzie holenderskiej tolerancji. Trzema obszarami, jakie badam w mojej pracy zarówno na płaszczyźnie teatralnej jak i społeczno-politycznej, są grupy muzułmańskich imigrantów, których obecność w Holandii stała się bardziej kłopotliwa, a także kury domowe, nie pasujące do propagowanego modelu kobiety sukcesu oraz ludzie chorzy na AIDS, dla których nie ma miejsca w kraju kochającym afirmację życia. Wszyscy oni, skazani są na społeczny ostracyzm, gdyż nie pasują do wypracowanych i akceptowanych przez holenderskie społeczeństwo wzorców. Ważnym elementem mojej pracy jest ukazanie kontekstu kulturowego i społecznego, dlatego wiele miejsca poświęcę prezentowaniu rozwiązań prawnych, nastrojów społecznych i reakcji, jakie pojawiły się po pokazaniu omawianych przeze mnie dramatów na holenderskich scenach.