Paris in Belle Epoque

La Belle Epoque is the period, dated from 1871 till the first world war outbreak. The name appeared much later, when the time came to be perceired as the "golden age", the age safety in Europe: contrary to the world war atrocity horrors.Paris which changed it's face thanks to Napoleon III and prefect of the Seine department - baron Georges Haussmann, during the Second Empire, became the scene of Belle Epoque cultural life. The longer stay in the capital was an obligatory element for the weaithy youth from Paris.The city like a magnet started to attract artist and intellectuals gaining the title of European capital of art. There was a sayining that "if you do not sl=mell it in the air in Paris, you will not become a true artist.Paris in Belle Epoque is associated mainly with Moulin Rouge which beside the Eiffel Tower became a city landmark, urban life and impoverished artists creatings life Montmartre hills. An observer of Parision life wrote that feathers were more visible in the sheets than ever before. The next decades were, marked by Paris myth.Illustrations for the monograph of the city constitute the paintings of Parisian's life painters. Both impressionist and postimpessionist work are included, headed by Henri Toulouse-Lautrec, painting nighlife entertainment district and Montmartre cabarets.

La Belle Epoque, to okres w historii datowany od roku 1871 do wybuchu I wojny światowej. Nazwa ta pojawiła się dużo później, kiedy zaczęto postrzegać ten czas, jako :złoty wiek", spokoju i bezpieczeństwa w Europie, w przeciwieństwie do okropności wojny światowej.Paryż, który zmienił swe oblicze za sprawą Napoleona III i prefekta Georgesa Haussmanna w okresie Drugiego Cesarstwa, stał się sceną życia kulturalnego Belle Epoque. Dłuższy pobyt we francuskiej stolicy był obowiązkowym elementem edukacji zamożnej młodzieży. Miasto niczym magnes zaczęło przyciągać artystów i intelektualistów zyskując miano europejskiej stolicy sztuki.Paryż okresu Belle Epoque kojarzy się przede wszystkim z Moulin Rouge, który zaraz obok Wierzy Eiffla stał się punktem orientacyjnym miasta, wieklomiejskim życiem oraz z zubożałymi artystami tworzącymi na wzgórzu Montmartre. Pewien obserwator paruskiego życia napisał, iż pióra i futra były bardziej widoczne na ulicach niż kiedykolwiek wcześniej. Kolejne dziesięciolecia upłynęły pod znakiem mitu Paryża.Celem mojej pracy jest przybliżenie historii miasta począwszy od momentu, kiedy był on jeszcze Lutecją, jak i pokazanie miejsc tworzących ducha Belle Epoque, nie zapominając iż obok blichtru, cyganerii i hurys Montmartre'u paryską rzeczywistość tworzyli robotnicy i nędzarze żyjący na marginesie społeczeństwa. Ilustracje do monografii miasta stanowią obrazy malarzy paryskiego życia. Należą do nich prace impresjonistów, ale również postimpresjonistów na czele z Henri Toulouse-Lautreciem malującym dzielnice rozrywkowych lokali nocnych i kaaretów Montmartre'u.