Nowe kino irańskie - świat widziany oczami dziecka

Since the Islamic Revolution till the present day, the position of cinematography in Iran has been evolving, but it has always been subject to political decisions issued by the authorities. Some critics underline that hostility towards cinema in Iran dates back to the moment it emerged. The underlying reason for this hostility consists in treating cinema as an immoral influence of Western culture. Apart from issues concerning war and the situation of women, one of the most popular themes in contemporary Iranian cinema are children. In this paper I will take a closer look at this phenomenon by analyzing three contemporary Iranian films: ‘A Time for Drunken Horses’ directed by Bahman Ghobadi (2000), ‘Buddha Collapsed Out of Shame’ directed by Hana Makhmalbaf (2007) and ‘The Day I Became a Woman’ directed by Marzieh Meshkini (2000).

Od Rewolucji Islamskiej do dnia dzisiejszego sytuacja sztuki filmowej w Iranie ewoluowała, ale zawsze podporządkowana była autorytarnym decyzjom wydawanym przez władze. Część krytyków wskazuje, że korzenie wrogości wobec kina w Iranie sięgają w zasadzie samych jego narodzin. Od początku kino było atakowane jako niemoralny wpływ kultury zachodniej. Jeśli można mówić o ciężkim losie kinematografii, kinematografia irańska z pewnością go dzieli. Oprócz tematyki wojennej czy sytuacji kobiet, jednym z najczęściej pojawiających się współcześnie w kinie irańskim toposów jest dziecko. W niniejszej pracy przyjrzę się temu zjawisku, opierając się w głównej mierze na trzech filmach zrealizowanych przez irańskich twórców w ostatnich latach. Będą to „Czas pijanych koni” Bahmana Ghobadiego (2000), „Budda runął ze wstydu” Hany Makhmalbaf (2007) oraz „Dzień, w którym stałam się kobietą” Marzieh Meshkini (2000).