One of the most used in recent years synthetic insecticides belonging to the organophosphates is chlorpyrifos. It is mainly used for pest control in crops and forestry, as well as in households to control troublesome insects. Unfortunately, despite the fact that such plant protection products bring the desired effect by reducing unwanted insects, they also adversely affect non-target species, contributing to a decline in population size and diversity of such important organisms as spiders or carnivorous beetles, which are natural enemies of pests. In order to investigate the sensitivity of non-target invertebrates to Dursban 480 EC – the plant protection product with chlorpyrifos as an active ingredient, four species of forest invertebrates, namely Pardosa pullata, Geotrupes stercorosus, Tetrodontophora bielanensis oraz Julus sp., were treated with this chemical. The aim of this study was also to check whether an easily accessible and simple to breed species, the Jamaican field cricket (Gryllus assimilis), may be a good species for testing the susceptibility of terrestrial non-target arthropods to insecticides and whether it can be used for rapid assessment of the toxicity of pesticides. Organisms were treated with four concentrations of chlorpyrifos: 0.175, 0.873, 4,364, and 21.818 mg chlorpyrifos per kg dw soil, corresponding to Dursban 480 EC doses of 0.2, 1, 5, and 25 l/ha. For each of the tested species survival at different chlorpyrifos concentrations was compared against control using the Wilcoxon and log-rank tests, and the lowest concentration causing a statistically significant increase in mortality was determined. The lowest concentrations resulting in significant increase in mortality were: for Julus sp. 0.873 mg/kg, for G. stercorosus, P. pullata i T. bielanensis 4.364 mg/kg, while for G. assimilis only the highest of the used concentrations, 21.818 mg/kg.
Jednym z najczęściej używanych w ostatnich latach insektycydów syntetycznych należących do pestycydów fosforoorganicznych, jest chloropiryfos. Wykorzystywany jest głównie do zwalczania szkodników w uprawach rolnych i w leśnictwie, a także w gospodarstwach domowych do zwalczania uciążliwych insektów. Niestety, mimo iż takie środki ochrony roślin przynoszą oczekiwany efekt poprzez redukcję niechcianych gatunków owadów, to wpływają również niekorzystnie na niedocelowe gatunki, przyczyniając się choćby do spadku populacji i różnorodności potrzebnych organizmów, takich jak pająki czy drapieżne chrząszcze, będących naturalnymi wrogami pasożytów roślin. W celu zbadania wrażliwości niedocelowych organizmów na Dursban 480 EC, którego substancją aktywną jest wspomniany chloropiryfos, poddano działaniu tego środka chemicznego cztery gatunki leśnych bezkręgowców tj.: Pardosa pullata, Geotrupes stercorosus, Tetrodontophora bielanensis oraz Julus sp.. Celem pracy było również sprawdzenie czy łatwo dostępny i prosty w hodowli gatunek, jakim jest świerszcz kubański (Gryllus assimilis), może być dobrym gatunkiem testowym do badania wrażliwości na insektycydy niedocelowych stawonogów lądowych oraz czy może być stosowany do szybkiej oceny toksyczności pestycydów. Organizmy poddano działaniu czterech stężeń chloropiryfosu: 0,175; 0,873; 4,364; 21,818 mg chloropiryfosu na kg gleby, odpowiadających dawkom insektycydu 0,2; 1; 5; 25 l/ha. Dla każdego badanego gatunku przy pomocy testów Wilcoxona i Log-rank porównano przeżywalność osobników w poszczególnych zabiegach i wyznaczono najniższe stężenie powodujące statystycznie istotny wzrost śmiertelności względem grupy kontrolnej. Najniższe szkodliwe stężenie dla Julus sp. to 0,873 mg/kg, dla G. stercorosus, P. pullata i T. bielanensis 4,364 mg/kg, natomiast dla G. assimilis dopiero najwyższe z użytych stężeń, 21,818 mg/kg.
