Celem niniejszej pracy jest analiza różnic między analogowymi i cyfrowymi technikami tworzenia obrazu filmowego. W tym kontekście zwracam uwagę na przełomowy charakter wiążący się z digitalizacją procesu realizacji filmu, która zainicjowała, w moim przekonaniu, nieodwracalne zmiany w pracy operatorów, montażystów, aktorów i reżyserów. Przeobraziła metody i styl działań artystów, zdeterminowała dystrybucję kosztów produkcji filmowej, a także zmieniła styl ich odbioru.Praca nie ma charakteru historycznego, jednak dobór przykładów, ilustrujących wywód, a także wybór materiału porównawczego jest podyktowany przełomowym charakterem prezentowanych filmów w kontekście omawianego problemu. Pracę otwiera rozdział, opisujący metody fotochemicznego i cyfrowego pozyskania obrazu.W części właściwej pracy wybieram te elementy, które wydają się być kluczowe dla próby wyodrębnienia nowego języka, jakim jest zapis cyfrowy, dlatego też przyjmuję zasadę konfrontowania zdjęć sprzed epoki komputerowej z tymi, które pozyskuje się metodą cyfrową.W drugim rozdziale zajmuję się wyróżnikiem języka filmowego jakim jest ruch, analizując porównawczo sceny z „Forresta Gumpa” Roberta Zemeckisa z 1994 roku i „Slumdoga - milionera ulicy” Dany'ego Boyla z 2008 roku. Analizuję zarówno ruch postaci jak i kamery. Przedstawiam konsekwencje, jakie niesie ze sobą miniaturyzacja rozmiarów kamery oraz możliwość natychmiastowej weryfikacji rejestrowanego obrazu.Trzeci rozdział poświęcam na analizę takich dzieł, w których reżyserzy pragną stworzyć film, unikając cięć montażowych. Egzemplifikacją tego zamierzenia z epoki przedcyfrowej jest analiza scen ze „Sznuru” Alfreda Hitchcocka z 1948 roku. Porównuję je z „Rosyjską arką” Aleksandra Sokurowa z 2002 roku - filmu, który ogranicza się do jednego, niczym niezakłóconego ujęcia.Istotną kwestią, którą się zajmę w kolejnym rozdziale, jest sposób kreowania barw oraz estetycznych konsekwencji tego procesu. Aby wyraziście podkreślić odmienny sposób ich analogowej i cyfrowej kreacji, wybrałem filmy, w których kolorystyka wpływa na semantykę obrazu, znacząco deformując przestrzeń przedstawianego świata. Będą to: „TRON” Stevena Lisbergera z 1982 roku oraz „Sin City – Miasto grzechu” Roberta Rodrigueza i Franka Millera z 2005 roku. W ostatnim rozdziale spróbuję pokazać niezmienność stylu odbioru, oczekiwań widza, które wiążą się z kinem atrakcji. Zajmę się wynikającą z rewolucji cyfrowej zmianą sposobu tworzenia efektów specjalnych. Aby przedstawić ten problem, porównałem pionierskie dokonania ery analogowej i cyfrowej w tym obszarze: chwyty trickowe z „Podróży na księżyc” George'a Mélièsa z 1902 roku oraz efekty specjalne w „Avatarze” Jamesa Camerona z 2009 roku.
The purpose of this thesis, is to analyse the differences between the analogue and digital techniques of creating of the motion picture. In this context, I stress the importance of the break through, which was the digitalization of the filmmaking. In my opinion it caused irreversible changes in the work of the photographers, editors, actors, and directors. It has transformed the methods and the style of the artistic activities, determined the distribution of the costs of film production, and changed the style of its reception. My thesis does not deal with history, however the selection of examples that illustrate the reasoning as well as the selection of the comparative material, reflects the crucial character of the presented films for the main theme of the thesis. The first chapter describes the photochemical, and digital methods of acquiring the motion picture. In the main part of my work, I choose the elements that seem to be crucial for the appearance of a new language, which is the digital way of recording. That is why, I adopted the method of confronting the pictures from the pre-computer era with the digital ones.In the second chapter, I deal with the motion, which is the discriminant of film. I have carried out the comparative analysis the scenes from „Forrest Gump” by Robert Zemeckis from 1994, and “Slumdog Millionaire” by Dany Boyle from 2008. I analyse the movement of both, the characters and the camera. I discuss the consequences, brought on by the miniaturization of cameras, and the possibility of immediate checking of the registered picture. The third chapter is devoted to the films in which the directors tried to do without the editing cuts. The Rope by Alfred Hitchcockis from 1948, is an example from the pre-digital era. The analysis of the scenes in that film is confronted with the Russian Ark by Alexander Sokurow from 2002, the film which was made in one uninterrupted shot. An important question to be dealt with in the next chapter is the way of creating colours, and the aesthetic consequences of that process. To stress the difference in analogue and digital ways of crating colours, I chose the films in which colour influences the meaning of the picture, significantly deforming the space of the presented universe. Those are “The Throne” by Steven Lisberger from 1982, and “The Sin City” by Roberta Rodriguez and Frank Miller from 2005.In the last chapter I will try to show the immutability of the style of the reception, and the expectation of the audience in the cinema of attraction. I will deal with the change of the way of generating the special effects, which was caused by the digital revolution. Presenting this problem, I’ve compared the pioneer achievements in this area; the tricks from “Journey to the Moon” by George Méliès from 1902, and the special effects in “Avatar” by James Cameron from 2009.
