Difficulties in research on the perception of time: the role of arousal and attention

Time and emotions are inextricably linked by a set of external and internal events. Our sense of time is strongly modified by accompanying emotions – depending on them we perceive time as flowing slowly or accelerating. The emotional nature of certain stimuli is a powerful cause of distortions in our subjective perception of time, however, the mechanisms underlying these distortions still remain unclear (Grondin, 2010). Widely accepted models of the internal clock suggest that changes in arousal or in attentional processes have a unique effect on the human ability to correct estimation of the time (Wearden, 2004). However, there are a number of problematic issues in the studies that refer to a single mechanism, such as arousal or attention. Unified accounts have difficulties in explaining the varieties of subjective time distortions associated with emotions. The aim of this paper is to show that such distortions may be best explained by a hybrid approach in which both arousal and attention are important factors.

Czas i emocje są ze sobą połączone poprzez obecność niezliczonej ilości zdarzeń zewnętrznych i wewnętrznych. Nasze poczucie czasu jest silnie zmieniane przez towarzyszące nam emocje – w zależności od nich czas postrzegamy jako płynący wolniej lub przyśpieszający. Emocjonalny charakter pewnych bodźców jest silnym moderatorem zaburzeń w naszej subiektywnej percepcji czasu, jednak mechanizmy leżące u podstaw tych zniekształceń dalej pozostają niejasne (Grondin, 2010). Powszechnie przyjmowane modele wewnętrznego zegara sugerują, że to zmiany w pobudzeniu lub w procesach uwagi mają unikalny wpływ na ludzką zdolność do poprawnej estymacji czasu (Wearden, 2004). Istnieje jednak szereg problematycznych kwestii w badaniach, które odwołują się do istotności tylko jednego mechanizmu – pobudzenia lub uwagi. Stwarzają one trudności w dokładnym wyjaśnieniu czasowych zniekształceń związanych z percepcją emocji. Celem poniższej pracy jest pokazanie, że lepsze do wyjaśnienia zaburzeń percepcji czasu mogą okazać się podejścia hybrydowe, które mówią, że zarówno pobudzenie, jak i uwaga są istotnymi czynnikami.