The Motif of dispute in persian literature on the basis of Assyrian Tree and Dispute between an Arab and Iranian

The aim of the thesis is to analyse and interpret two texts from persian literature which are Assyrian Tree and A dispute between an Arab and Iranian. While analysing these two texts their mutual traits can be seen as well as differences they express. It can be observed that both texts are an expression of long-standing and vivid iranian identity. Goat which leads a dispute with a palm tree is a personification of iranian beliefs which throughout its symbolism expresses distinctiveness from other nations. The goat is an undeniable winner of the duel on arguments concerning usefulness and therefore meaning in the iranian culture. On the other hand an Iranian in the dispute with an Arab is not a winner nor a better side of the fight. His arguments refer to the history of the two nations and prevailing customs, but ultimately they do not predestine the verdict of the author. The key measure used in the text is the conciliation between two quarreled parties and making them equal before prophet Muhammad and his fate. Nevertheless, it can be sad that iranian feeling of pride gained a new element, which is muslim identity.

Praca za swój cela obiera zanalizowanie i interpretowanie dwóch utworów literatury perskiej, to jest Drzewa Asyryjskiego oraz Sprzeczki pomiędzy Arabem a Irańczykiem. Podczas analizy tych dwóch tekstów można zauważyć ich główne cechy wspólne oraz różnice jakimi się odznaczają. Można dojść do wniosku, że obydwa teksty przede wszystkim są wyrazem żywej i ciągłej przez wieki tożsamości irańskiej. Koza, która wiedzie sprzeczkę z palmą jest personifikacją wierzeń irańskich, która poprzez swój symbolizm wyraża odrębność od wszelkich innych ludów. Jest bezsporną zwyciężczynią pojedynku na racje dotyczące własnej przydatności, a więc też swojego znaczenia w kulturze irańskiej. Z kolei Irańczyk w sprzeczce z Arabem nie jest jednak zwycięzcą ani lepszą stroną starcia. Jego argumenty odnoszą się do historii dwóch ludów oraz panujących zwyczajów, lecz ostatecznie nie przesądzają o werdykcie autora. Kluczowym dla tego utworu zabiegiem jest właśnie pojednanie między zwaśnionymi stronami i zrównanie ich w obliczu proroka Muhammada i jego wiary. Nie mniej można powiedzieć, że irańskie poczucie dumy narodowej obroniło się, przy czym też zyskało nowy element, to jest tożsamość muzułmańską.