Contemporary humanitarian interventions in the context of the idea of just wars

The subject of this thesis are contemporary humanitarian interventions and their relationship with the classic idea of just war.The first chapter presents the premises of a just war, as well as the concepts of this war throughout history. The chapter closes the view on humanitarian interventions through the prism of regulation of international law.The second chapter presents strictly humanitarian interventions. Various definitions of this concept, its attributes and related dilemmas have been presented, such as combating one war with another war or the problem of the confluence of humanitarian intervention and war, together with doubts when military action is a humanitarian intervention, and when it is a military intervention, and the problem effectiveness of actions taken by the UN Security Council in the face of humanitarian crises in the world. The chapter closes the presentation of examples of two humanitarian interventions widely recognized as the success of this institution - in Sierra Leone and Timor-Leste.The third chapter attempts to answer the question whether contemporary humanitarian interventions bear the characteristics of a classical just war. It has been shown that both institutions have a lot in common and humanitarian intervention, assessed in accordance with the conditions of a just war, could be considered as such type of war. The rest of the chapter presents the principles of resolving armed conflicts proposed by Oliver Ramsbotham, Tom Woodhouse and Hugo Miall. The chapter ends with a presentation of two humanitarian interventions widely recognized a failure - in Rwanda and in the countries of former Yugoslavia.The links between humanitarian intervention and a just war are obvious and legible (although classical researchers of this phenomenon would probably not be entirely convinced), but in recent years their popularity as a method of resolving humanitarian crises has slightly diminished. This is largely due to the costs of this type of operation and to the allegations that interventions are to be a new form of addiction to poorer and weaker countries. However, since the international community has no other effective mechanisms to support the observance of human rights, this institution will have new chapters in its history.

Przedmiotem pracy są współczesne interwencje humanitarne i ich związek z klasyczną ideą wojny sprawiedliwej.W pierwszym rozdziale zostały omówione przesłanki wojny sprawiedliwej, a także koncepcje tej wojny na przestrzeni dziejów. Rozdział zamyka spojrzenie na interwencje humanitarne przez pryzmat regulacji prawa międzynarodowego.Zostało w nim wykazane, że idea wojny sprawiedliwej rozwijana była od starożytności w wielu kulturach, w tym tak odległych od europejskiej, jak chińska. Współczesne prawo międzynarodowe co do zasady wyklucza użycie siły zbrojnej przez jakikolwiek podmiot, interwencja humanitarna stanowi jednak w tej kwestii wyjątek. Zostało także wskazane, że aby taka interwencja została uznana za zgodną z prawem, decyzję o jej podjęciu powinna autoryzować Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych.Drugi rozdział poświęcony został stricte interwencjom humanitarnym. Omówione zostały różne definicje tego pojęcia, jego atrybuty oraz związane z nim dylematy, takie jak zwalczanie jednej wojny inną wojną czy problem styku interwencji humanitarnej i wojny wraz z wątpliwościami, kiedy mamy do czynienia z interwencją humanitarną, a kiedy zwykłą interwencją zbrojną, oraz problem efektywności działań podejmowanych przez Radę Bezpieczeństwa ONZ wobec kryzysów humanitarnych na świecie. Rozdział zamyka omówienie przykładów dwóch interwencji humanitarnych powszechnie uznanych za sukces tej instytucji – w Sierra Leone i w Timorze Wschodnim.W trzecim rozdziale podjęto próbę odpowiedzi na pytanie, czy współczesne interwencje humanitarne noszą cechy klasycznej wojny sprawiedliwej. Zostało wykazane, że obie te instytucje mają ze sobą wiele wspólnego i interwencję humanitarną, ocenianą zgodnie z przesłankami wojny sprawiedliwej, można by za taką uznać. W dalszej części rozdziału zostały omówione zasady rozwiązywania konfliktów zbrojnych zaproponowane przez Olivera Ramsbothama, Toma Woodhouse’a oraz Hugo Mialla: wzajemności, równowagi, komplementarności, rozwagi oraz odpowiedzialności. Interwencje humanitarne nie zawsze działają zgodnie z tymi przesłankami. Rozdział kończy omówienie dwóch interwencji humanitarnych uznanych za porażkę – w Rwandzie oraz w krajach byłej Jugosławii.Związki interwencji humanitarnej z wojną sprawiedliwą są oczywiste i czytelne (choć pewnie klasyczni badacze tego zjawiska nie byliby do końca przekonani), jednak w ostatnich latach ich popularność jako metody rozwiązywania kryzysów humanitarnych nieco przygasła. Związane jest to w dużej mierze kosztami tego typu operacji oraz z zarzutami, jakoby interwencje miały być nową formą uzależniania biedniejszych i słabszych państw. Niemniej jednak, ponieważ społeczność międzynarodowa nie ma wypracowanych innych skutecznych mechanizmów wspomagania przestrzegania praw człowieka, instytucja ta doczeka się w swojej historii nowych rozdziałów.