Bulimia-obciążenie chorobą z perspektywy osoby chorej

The subject of the study is the issue of burden of bulimia from the perspective of an afflicted person. Bulimia nervosa is an eating disorder, presenting with attacks of voracious eating, completed compensation behaviour such as: vomiting, purging, starving or excessive physical activity. Bulimia is a multifactorial disease, conditioned by social-cultural, family and personal factors. The consequences of the disease is the deterioration of the physical and mental health. The morbidity of bulimia is higher than other eating disorders, and the largest percentage of patients are women. The difficulty in diagnosis and measuring the burden of bulimia is caused by this disease is implicit by the patient. The increasing morbidity of eating disorders, combined with a lowering of the age of morbidity, leads to increasingly burden of the disease. In the past 20 years DALY due to eating disorders in Poland increased nearly twice, and lost gross national income 43 times.The aim of this study was to estimate the burden of bulimia from the perspective of an afflicted person. A questionnaire, which was created for this purpose, was filled by women suffering from bulimia. On the basis of the questionnaire were estimated: monthly direct costs of illness, assessment of burden of disease by the Willingness to Pay method and assessment of perceived health of patients, inspired by Time Trade-off method. The relation between the burden and the frequency of disease attacks, its length, subjective sense of health deterioration and BMI of the patient were analysed as well. Average monthly direct costs to the bulimic patient amounted to 673 zł. Average WTP among the surveyed women was 57 084 zł, and the average weight of health in bulimia all respondents was 0.7. This study also proved that the length and the intensity of bulimia and BMI of the patient affect the burden of disease, and therefore - the quality of life. Astonishing was the fact that after 10 years of illness and after BMI higher than 30 burden of bulimia decreased. The discussion includs suggestions on how to reduce the burden of bulimia, through changes in the supervision of public health and health policy in Poland.

Przedmiotem pracy jest problematyka obciążenia bulimią z perspektywy osoby chorej. Bulimia nervosa jest zaburzeniem odżywiania, objawiającym się napadami żarłocznego jedzenia, zakończonymi działaniami kompensacyjnymi: wymiotami, przeczyszczaniem się, głodzeniem bądź nadmierną aktywnością fizyczną. Bulimia jest chorobą wieloczynnikową, uwarunkowaną społecznie-kulturowo, rodzinnie oraz osobowościowo. Konsekwencjami choroby jest pogorszenie się zdrowia zarówno fizycznego, jak i psychicznego. Częstość występowania bulimii jest wyższa niż innych zaburzeń odżywiania, a największy odsetek chorych stanowią kobiety. Trudność w diagnostyce i pomiarze obciążenia tą chorobą spowodowana jest ukrywaniem jej przez chorego. Ciągle wzrastająca zapadalność na zaburzenia odżywiania, połączona z obniżaniem się wieku zapadalności, powoduje coraz większe obciążenie tą chorobą. W ciągu ostatnich 20 lat DALY z powodu zaburzeń odżywiania wzrosło w Polsce blisko 2-krotnie, a utracony dochód narodowy brutto 43-krotnie.Celem pracy była próba oszacowania obciążenia bulimią z perspektywy osoby chorej. W tym celu skonstruowano ankietę, która została wypełniona przez kobiety cierpiące na bulimię. Na jej podstawie oszacowano miesięczne koszty bezpośrednie choroby, ocenę obciążenia chorobą metodą skłonności do płacenia (Willingness to Pay) oraz ocenę stanu zdrowia przez chorych metodą inspirowaną Time Trade-off. Zbadane zostały również zależności pomiędzy obciążeniem chorobą a częstością napadów, jej długością, subiektywnym poczuciem pogorszenia stanu zdrowia, a także BMI chorego. Średnia bezpośrednich miesięcznych kosztów bulimii dla chorego wyniosła 673 zł. Średnie WTP wśród badanych kobiet wyniósł 57 084 zł, a średnia waga stanu zdrowia w bulimii wszystkich ankietowanych wyniosła 0,7. Okazało się również iż zarówno długość, jak i intensywność bulimii oraz BMI chorego wpływają na obciążenie go chorobą, a co za tym idzie – jakość życia. Zadziwiający był jednak fakt, iż po 10 latach choroby oraz po przekroczeniu BMI 30 obciążenie chorobą malało. W dyskusji zawarto sugestie dotyczące sposobu zmniejszenia obciążenia bulimią, poprzez zmiany w nadzorze w zdrowiu publicznym oraz w polityce zdrowotnej Polski.