Quality Logos on food in the European Union: recognition and protection

The topic of Geographical Indications (GIs) has been discussed for a long time and by many conventions, agreements, experts, and scholars. The vast coverage of such dealings has fostered a two-sided debate, pitting on one side those for further protection of GIs and on the other those against it. In my thesis, I decided to approach this debate by exploring the laws regulating Geographical Indications internationally, and then by analyzing a case study on them, regarding the Comprehensive Economic and Trade Agreement (CETA), between Canada and the European Union (EU). After noting how the two sides approach the topic, I focus on the European Union and its quality schemes involving GIs, which prompted the creation of three labels: Protected Designation of Origin (PDO), Protected Geographical Indication (PGI) and Traditional Specialties Guaranteed (TSG). I argue how Geographical Indications can benefit the rural development, but can also be detrimental, and outline the issues, and how they can be resolved. I explore the cultural rationale behind the implementation of those indications in the international sphere and in the EU one. I conclude my study by exploring how the awareness of the quality schemes set by the EU is perceived in member countries, by interviewing students from three different cities, Krakow in Poland, Strasbourg in France and Venice in Italy. I compare my results with others from the literature and see whether a high awareness of GIs can contribute to their reputation and success in the future.

Oznaczenia geograficzne (GIs) były często omawianym tematem w wielu konwencjach, porozumieniach, przez ekspertów i naukowców. Debata na temat ochrony oznaczeń geograficznych w ogromnej większości przejawia się w sporze pomiędzy jej zwolennikami a przeciwnikami. W mojej pracy zbadałem regulacje dotyczące oznaczeń geograficznych na świecie, a następnie poprzez analizę Kompleksowej Umowy Gospodarczo-Handlowej (CETA) pomiędzy Kanadą a Unią Europejską. Po zbadaniu stosunku obydwu ze stron porozumienia do jego treści skupiłem się na Unijnych systemach zapewniania jakości, wliczając oznaczenia geograficzne, które wpłynęły na powstanie trzech marek: Chroniona nazwa pochodzenia (CHNP), Chronione oznaczenie geograficzne (CHOG), Gwarantowana tradycyjna specjalność (GTS). Argumentuję, że oznaczenia geograficzne mogą korzystnie wpływać na rozwój obszarów wiejskich, ale że mogą także nosić ze sobą zagrożenia. Zarysuję potencjalne problemy i sposoby na ich rozwiązanie. Badam tło kulturowe stojące za wprowadzeniem oznaczeń geograficznych w kontekście międzynarodowym i europejskim. Pod koniec moich badań analizuję, w jaki sposób świadomość systemów zapewniania jakości wyznaczonych przez UE jest postrzegana w państwach członkowskich poprzez wywiady ze studentami z trzech różnych miast: Krakowa w Polsce, Strasburga we Francji i Wenecji we Włoszech. Porównuję moje wyniki z innymi badaniami z literatury i sprawdzam, czy wysoki poziom świadomości oznaczeń geograficznych może przyczynić się do ich reputacji i sukcesu w przyszłości.