Neo-heritage. Współczesna kontynuacja kina dziedzictwa

The purpose of this work is to analyze a currently developing trend of British cinematography called neo-heritage and to extract its characteristic features in relation to heritage films from the 1980s and 1990s. Four films will be analyzed: Vicotria and Abdul (dir. Stephen Frears, 2017), Downton Abbey (dir. Michael Engler, 2019), Darkest Hour (dir. Joe Wright, 2017) and Emma. (dir. Autumn de Wilde, 2020). The work is based on film and historical sources, which allowed to outline a wider socio-historical context, because its impact on British cinematography is visible.

Celem niniejszej pracy jest analiza rozwijającego się obecnie trendu brytyjskiej kinematografii, zwanego neo-heritage i wyodrębnienie jego charakterystycznych cech w odniesieniu do filmów kina dziedzictwa z lat 80. i 90. XX wieku. Analizie poddane zostały cztery filmy: Powiernik królowej (Victoria and Abdul, reż. Stephen Frears, 2017), Downton Abbey (reż. Michael Engler, 2019), Czas mroku (Darkest Hour, reż. Joe Wright, 2017) oraz Emma. (reż. Autumn de Wilde, 2020). Podstawę pracy stanowią źródła filmoznawcze i historyczne, które pozwoliły umieścić omawianie filmy w szerszym kontekście społeczno-historycznym, ponieważ widoczne jest jego oddziaływanie na brytyjską kinematografię.