Normatywne podstawy prawa podmiotowego jednostki do czystego powietrza.

Prawa człowieka i środowisko łączy nierozerwalna więź. Potrzeba proklamacji podmiotowego prawa jednostki do czystego powietrza wynika z faktu, iż rozwój gospodarczy i technologiczny oraz eksploatacja zasobów naturalnych doprowadziły do ​​znacznego pogorszenia stanu środowiska. Aby jednostka mogła dochodzić odszkodowania za naruszenie jej praw, musi oprzeć swoje roszczenie na określonej normie prawnej. W sytuacji, gdy brak jest przepisu wyrażającego pożądaną normę wprost, nadal możliwe jest jej odtworzenie w oparciu o cały system prawny. Postulat powszechnego uznania podmiotowego prawa jednostki do czystego powietrza stanowi naturalną konsekwencję naruszeń, które uczyniły z niego dobro zasługujące na szczególną ochronę prawną.

Human rights and the environment share an unbreakable bond. The need to proclaim the individual's subjective right to clean air results from the fact that economic and technological development as well as the exploitation of natural resources have led to a significant deterioration of the environment. In order for an individual to be able to claim compensation for an infringement of its rights, it must base its claim on a specific legal norm. In a situation where there is no provision expressing the desired norm directly, it is still possible to reconstruct it based on the entire legal system. The issue of universal recognition of an individual's subjective right to clean air is a natural consequence of violations which made it a good deserving special legal protection.