Jak digitalizacja/cyfryzacja dziedzictwa i wirtualizacja praktyk kulturowych wpływa na rozwój turystyki kulturowej?

Wielowymiarowość i wielokierunkowość turystyki kulturowej skłania do refleksji nad jej ewolucją w ostatniej dekadzie, a szczególnie w ostatnim roku, w kontekście wirtualizacji praktyk kulturowych i digitalizacji/cyfryzacji dziedzictwa. Dotychczasowe sposoby poszukiwania przeżyć, autentyczności, ekstremalnych doświadczeń natrafiają na zjawiska, które wymagają innego podejścia, niekiedy także nowatorskich działań - nowych praktyk kulturowych. Dzieje się tak zwłaszcza wobec popularnego procesu digitalizacji/cyfryzacji dziedzictwa, który znalazł pozytywne zastosowanie m.in. w warunkach ograniczonej mobilności i innych restrykcji związanych z sytuacja pandemiczną na świecie. Te ostatnie doświadczenia skutkowały przyspieszeniem w udoskonalaniu lub proponowaniu nowych wirtualnych praktyk kulturowych. Wiele z nich może być badanych i rozpatrywanych w perspektywie transgresji, czyli działań z reguły intencjonalnych i świadomych, "które przekraczają granice dotychczasowych doświadczeń i osiągnięć materialnych, symbolicznych oraz społecznych człowieka, które stają się źródłem nowych i ważnych wartości pozytywnych oraz negatywnych" [Kozielecki 2007, s. 20]. W nawiązaniu do przygotowywanego numeru tematycznego "Turystyki Kulturowej" - podróże i transgresja, proponujemy refleksję i odpowiedź na pytanie: jak digitalizacja dziedzictwa/cyfryzacji i wirtualizacja praktyk kulturowych wpływa na rozwój turystyki kulturowej?