Zespoły Wczesnego Reagowania na podstawie Systemu Wczesnej Interwencji Terapeutycznej

European Resuscitation Council guidelines emphasize the role of Early Response Teams in healthcare facilities. Prof. Wojciech Szczeklik, at the 7th Symposium of "Advances in Pain Management" conference, cited the concept of the „ZWRs” as a hospital emergency medical service whose task is to respond and act on deteriorating patients to whom the team has been called. The concept of ZWR's is to respond to cardiac arrests in patients who are scheduled for treatment in wards other than the Intensive Care Unit, and who have a chance of recovery of their parent disease. Intra-hospital cardiac arrest (IHCA) can be predicted by the symptoms that the patient manifests, and therefore, cardiac arrests on hospital wards are never happens suddenly. One of the competencies of ICUs is to capture and monitor patients potentially at risk of cardiac arrest. The aim of this study is to present the case of a 70-year-old woman who suffered cardiac arrest by asystole in a hospital ward and to describe the intervention of the Early Response Team, along with the in-hospital chain of patient survival used. The research method used in this study is an individual case study. The study is performed by analyzing medical records provided by one of the hospitals in Krakow. Conclusions of the study. They are as follows: cardiac arrest and contact with a deteriorating patient in a hospital ward is one of the most stressful experiences during the work of medical staff. Creating a pilot project of Early Response Teams in Polish hospitals was an idea that brought very good results and therapeutic effects, showing that it is an essential component of each large health care facility.

StreszczenieWstępWytyczne Europejskiej Rady Resuscytacji kładą nacisk na rolę Zespołów Wczesnego Reagowania (ZWR) w placówkach ochrony zdrowia. Profesor Wojciech Szczeklik na konferencji VII Sympozjum „Postępu Leczenie Bólu” przytoczył koncepcję ZWR’ów, jako szpitalnego pogotowia ratunkowego, którego zadaniem jest reakcja i działanie na pogarszających się pacjentów, do których zespół został wezwany [1]. Koncepcja ZWR’ów ma być reakcją na zatrzymania krążenia u pacjentów, u których przewidziany jest proces leczenia na oddziałach innych niż Oddział Intensywnej Terapii, i którzy mają szansę na wyleczenie macierzystej choroby. Wewnątrzszpitalne zatrzymanie krążenia (WZK) da się przewidzieć za pomocą symptomów, które manifestuje pacjent, w związku z tym WZK na terenie oddziałów szpitalnych nigdy nie jest nagłe. Jedną z kompetencji ZWR’ów jest wychwycenie i monitorowanie pacjentów potencjalnie zagrożonych zatrzymaniem krążenia [2].Cel pracyCelem pracy jest przedstawienie przypadku 70-letniej kobiety, u której doszło do zatrzymania krążenia w mechanizmie asystolii w oddziale szpitalnym oraz opis interwencji Zespołu Wczesnego Reagowania, wraz z zastosowanym wewnątrzszpitalnym łańcuchem przeżycia pacjenta. Metoda badawcza zastosowana w niniejszej pracy to studium indywidualnego przypadku. Badanie wykonane jest techniką analizy dokumentacji medycznej udostępnionej przez jeden z krakowskich szpitali. Wnioski z pracy są następujące: zatrzymanie krążenia i kontakt z pogarszającym się pacjentem na terenie oddziału szpitalnego, to jedno z najbardziej stresujących przeżyć w czasie pracy personelu medycznego. Stworzenie pilotażowego projektu Zespołów Wczesnego Reagowania w polskich szpitalach było pomysłem przynoszącym bardzo dobre wyniki i efekty terapeutyczne, pokazując, że jest niezbędną składową każdej dużej placówki ochrony zdrowia.