"Zimorodek" : nieomal sonet, nie całkiem teologia

Artykuł jest rozbudowaną interpretacją wiersza Adama Zagajewskiego "Zimorodek". Autor wskazuje na dialog poety z jednym z najsłynniejszych wiktoriańskich pisarzy religijnych - G. M. Hopkinsem, na co zwraca uwagę motto. Jak się okazuje, najważniejszym intertekstem dla polskiego poety jest jednak nie "As kingfishers catch fire…" (motto), lecz "Windhover", w którym metaforyka ognia łączy się z refleksją chrystologiczną. Tischner pokazuje, że Zagajewski nie aktywizuje teologii ukrytej w sonecie Hopkinsa, ale "Windhover" i własne doświadczenie obserwacji lotu zimorodka są zapalnikiem quasi-religijnego doświadczenia metanoi. Rekonstruując sensy ewokowane przez wiersz Zagajewskiego, Tischner wskazuje na zbieżności między opisem kontemplacji zimorodka i "uwagą" w rozumieniu Simone Weil. Zauważa też pokrewieństwo między rozumieniem poezji przez Zagajewskiego i Charlesa Taylora.

The article is an extended interpretation of Adam Zagajewski’s poem "The Kingfisher". The author refers to the poet’s dialogue with one of the most important Victorian religious writers, G. M. Hopkins, from whom he took the motto. As it turns out, however, the most important intertext for Zagajewski is not "As Kingfishers Catch Fire…" (motto), but "Windhover", in which the metaphor of fire is combined with Christological reflection. Tischner shows that Zagajewski does not activate the theology hidden in Hopkins’s sonnet, but "Windhover" and his own experience of observing the flight of the kingfisher are the triggers for a quasi-religious experience of metanoia. Reconstructing the meanings evoked by Zagajewski’s poem, Tischner points to parallels between the description of the contemplation of the kingfisher and "attention" as understood by Simone Weil. He also notes the affinity between Zagajewski’s and Charles Taylor’s understanding of poetry.