Satisfaction with care in patients with schizophrenia treated in a pilot program model and traditional care models

Cel pracy: Celem badania było porównanie satysfakcji z opieki u pacjentów chorujących na schizofrenię w dwóch modelach ZLŚ: tradycyjnym i pilotażowym z równoczesną oceną nasilenia objawów i funkcjonowania społecznego. Metoda: Badaniem objęto 90 pacjentów z rozpoznaniem schizofrenii leczonych w ZLŚ, 60 w modelu tradycyjnym, 30 w modelu pilotażowym. Użyto kwestionariusza danych demograficznych, skali objawów pozytywnych i negatywnych (PANSS), Skali Werońskiej oceniającej satysfakcję z leczenia (VSSS-54), kwestionariusza oceny niepełnosprawności (WHODAS), wskaźnika sieci społecznej (SNI) i skali samotności (UCLA Loneliness Scale). Wyniki: Grupa pilotażowa charakteryzowała się istotnie niższym wiekiem badanych (p=0,048), mniejszą liczbą zażywanych leków psychiatrycznych (p=0,027), większym nasileniem objawów całkowitych (p<0,001) i pozytywnych (p<0,001) w PANSS, mniejszą siecią społeczną (p=0,003), mniejszą aktywnością w rolach w sieci społecznej (p<0,001), wyższym poziomem samotności (p=0,001) i wyższym poziomem niepełnosprawności (p<0,001). W grupie pilotażowej uzyskano istotnie wyższą satysfakcję z włączenia rodzin w proces terapeutyczny (p = 0,024). Wnioski: W grupie pilotażowej objęto leczeniem pacjentów młodszych, ciężej chorujących o większym nasileniu objawów, gorszym funkcjonowaniu społecznym przy równoczesnym braku różnic w liczbie hospitalizacji między grupami. Wstępnie można wnioskować, że ZLŚ w centrach pilotażowych chroni tę grupę pacjentów przed hospitalizacją. Stwierdzono też wyższa satysfakcje z włączenia rodziny w proces terapeutyczny w grupie pilotażowej. Wartościową kontynuacją badania byłaby ocena wyników leczenia we wszystkich ZLŚ działających w ramach pilotażowych CZP.

Objectives: The purpose of this study was to compare satisfaction with care in patients with schizophrenia in two CMHT models: traditional and pilot program group with concurrent assessment of symptom severity and social functioning. Methods: Ninety patients with schizophrenia treated in Community Mental Health Teams were included in the study, 60 in the traditional model and 30 in the pilot-program model.A demographic data questionnaire, the Positive and Negative Syndrome Scale (PANSS), the Verona Service Satisfaction Scale (VSSS-54), the Disability Assessment Schedule (WHODAS), the Social Network Index (SNI),and a scale measuring loneliness (UCLA Loneliness Scale) were used. Results: The pilot-program group was characterized by significantly lower age of subjects (p=0.048), less psychiatric medication use (p=0.027), higher total(p<0.001) and positive (p<0.001) symptom severity in PANSS, smaller social network (p=0.003), less role activity in social network (p<0.001), higher level of loneliness (p=0.001) and higher level of disability (p<0.001). The pilot-program group had significantly higher satisfaction with involvement of families in the therapeutic process(p = 0.024). Conclusions: In the pilot-program group, younger, more severely ill patients with higher severity of symptoms and worse social functioning were included in the treatment with no differences in the number of hospitalizations between the groups. It can be concluded that CMHT in the pilot-program Mental Health Centers (MHCs) protects this group of patients from hospitalization. There was also higher satisfaction with family involvement in the therapeutic process in the pilot-program group. A valuable continuation of the study would be to evaluate the treatment outcomes in all CMHTs operating under the pilot-program MHCs.