The impact of the COVID-19 pandemic on the level of physical activity and emotional state of teachers

INTRODUCTION AND PURPOSE OF THE WORK. The period of the SARS-CoV-2 coronavirus epidemic in Poland resulted in the repeated need to introduce many restrictions, including public space. The actions taken included, among others: changing the form of conducting school classes from stationary to remote and periodic closure of sports and recreation facilities. The aim of this study was to assess the impact of the SARS-CoV-2 coronavirus pandemic on physical activity and the level of teacher burnout.MATERIAL AND METHODS. The study included 84 teachers: 73 women and 11 men (average age: 44.25±8.52 years). The research tool was an anonymous questionnaire whose questions concerned the period before the outbreak of the epidemic, during the epidemic and during the period when there was the state of epidemic emergency in Poland. Physical activity was assessed using the International Physical Activity Questionnaire (IPAQ). The MBI-ES (Maslach Burnout Inventory - Educators) questionnaire was used to define the level of burnout. The level of pain was assessed using a numerical pain scale ( eng.: Numerical Rating Scale (NRS).RESULTS. The average level of physical activity during the epidemic decreased by 1,343 METs (p < 0.05) compared to the period before the epidemic, while during the period of epidemic emergency it increased by only 292 METs. The MET value of physical education teachers was higher compared to teachers of other subjects in all assessed periods (p < 0.05). The age of the respondents had no impact on the physical activity undertaken. The number of hours spent in a sitting position per day also changed: from 5.1 before the epidemic to 8.4 during it (p < 0.05). The intensity of pain increased only in people reporting symptoms before the epidemic (p<0.001). The epidemic period had a negative impact on every aspect of burnout examined, and the results obtained, apart from the epidemic, were mainly influenced by factors such as the severity of COVID-19 in a loved one and the experience of another traumatic situation in recent years.CONCLUSIONS.1.The age of the respondetns teachers influenced the occurrence of COVID-19. However, there is no relationship between teachers' age and the severity of COVID-19.2.The SARS-CoV-2 coronavirus epidemic has had an impact on the level of physical activity undertaken by teachers in Poland, significantly reducing it.3.The period of the SARS-CoV-2 coronavirus epidemic slightly changed the motivation of teachers in Poland to undertake physical activity, modifying only the factor: the desire to take care of figure.4.The SARS-CoV-2 coronavirus epidemic has increased the level of pain and changed the area of pain experienced by teachers in Poland, mainly affecting the cervical spine and the joints of the upper limbs.5.The period of the SARS-CoV-2 coronavirus epidemic did not drastically affect the level of risk of teacher burnout in Poland. During the epidemic, only an increase in the risk of teacher burnout was observed in relation to the sense of professional effectiveness (personal achievements).

WSTĘP I CEL PRACY. Okres epidemii koronawirusa SARS-CoV-2 w Polsce skutkował wielokrotną koniecznością wprowadzenia licznych ograniczeń dotyczących między innymi przestrzeni publicznej. Podjęte działania obejmowały m. in. zmianę formy prowadzenia zajęć szkolnych z formy stacjonarnej na zdalną oraz okresowe zamknięcie obiektów związanych ze sportem i rekreacją. Celem niniejszej pracy była ocena wpływu pandemii koronawirusa SARS-CoV-2 na aktywność fizyczną oraz poziom wypalenia zawodowego nauczycieli. MATERIAŁ I METODY. Badaniem objęto 84 nauczycieli: 73 kobiety i 11 mężczyzn (średnia wieku: 44,25±8,52 lat). Narzędzie badawcze stanowił anonimowy kwestionariusz, którego pytania dotyczyły okresu przed wybuchem epidemii, w trakcie epidemii oraz w okresie zniesionego stanu epidemii w Polsce. Aktywność fizyczną oceniono za pomocą Międzynarodowego Kwestionariusza Aktywności Fizycznej (ang. International Physical Activity Questionnaire, IPAQ). W celu określenia poziomu wypalenia zawodowego wykorzystano kwestionariusz MBI-ES (ang. Maslach Burnout Inventory - Educators). Poziom dolegliwości bólowych oceniono z zastosowaniem numerycznej skali bólu (ang.: Numerical Rating Scale, NRS). WYNIKI. Średni poziom aktywności ruchowej w trakcie epidemii obniżył się o 1343 MET (p < 0,05) w odniesieniu do okresu przed epidemią, natomiast w okresie zniesionego stanu epidemii wzrósł zaledwie o 292 MET. Wartość MET u nauczycieli wychowania fizycznego była wyższa w stosunku do nauczycieli pozostałych przedmiotów we wszystkich ocenianych okresach (p < 0,05). Wiek badanych nie miał wpływu na podejmowaną aktywność fizyczną. Zmianie uległa również liczba godzin spędzanych w ciągu dnia w pozycji siedzącej: z 5,1 przed epidemią do 8,4 w jej trakcie (p < 0,05). Nasilenie dolegliwości bólowych wzrosło tylko u osób zgłaszających dolegliwości już przed epidemią (p<0,001). Okres epidemii wpłynął negatywnie na każdy badany aspekt wypalenia zawodowego, a na uzyskane wyniki poza wystąpieniem epidemii miały wpływ głównie takie czynniki jak ciężkość przebiegu COVID-19 u osoby bliskiej oraz przeżycie innej, traumatycznej sytuacji w ostatnich latach.WNIOSKI. 1.Wiek badanych nauczycieli miał wpływ na występowanie COVID-19. Nie obserwuje się jednak związku wieku nauczycieli z ciężkością przebiegu COVID-19.2.Epidemia koronawirusa SARS-CoV-2 wywarła wpływ na stopień podejmowanej przez nauczycieli w Polsce aktywności fizycznej, istotnie go obniżając. 3.Okres epidemii koronawirusa SARS-CoV-2 nieznacznie zmienił motywację nauczycieli w Polsce do podejmowania aktywności fizycznej, modyfikując jedynie czynnik: chęć dbania o sylwetkę. 4.Epidemia koronawirusa SARS-CoV-2 wpłynęła na wzrost poziomu oraz zmianę obszaru odczuwanych dolegliwości bólowych u nauczycieli w Polsce, dotykając głównie okolicę kręgosłupa szyjnego oraz stawów kończyn górnych. 5.Okres epidemii koronawirusa SARS-CoV-2 nie wpłynął drastycznie na poziom ryzyka wypalenia zawodowego nauczycieli w Polsce. Podczas epidemii zaobserwowano jedynie wzrost ryzyka wypalenia zawodowego nauczycieli w odniesieniu do poczucia efektywności zawodowej (osobistych osiągnięć).