Tytuł pozycji:
Chinas politics of memory
DEFINICJA POJĘCIA: Hasło dotyczy polityki historycznej prowadzonej przez władze i instytucje Chińskiej Republiki Ludowej.
ANALIZA HISTORYCZNA POJĘCIA: Chińskie władze zaczęły przykładać dużą wagę do polityki historycznej po wydarzeniach na placu Tiananmen, przeobrażeniach w Europie Środkowo-Wschodniej i po upadku Związku Radzieckiego.
UJĘCIE PROBLEMOWE POJĘCIA: W polityce pamięci wykorzystywane są zarówno elementy chwały narodowej, bogactwa dziejów Chin i historii chińskiej rewolucji, jak i historia martyrologiczna, zwłaszcza „stulecie upokorzeń”, obejmujące czas od wojen opiumowych i nierównoprawnych traktatów, poprzez japońską okupację, po utworzenie ChRL. W oficjalnej wykładni dziejów to KPCh jest sprawcą sukcesów Chin i zachowania suwerenności oraz gwarantem umocnienia międzynarodowej pozycji w przyszłości. Kwestia pamięci historycznej ma również znaczenie dla kształtowania tożsamości narodowej. W konstruowaniu polityki historycznej chińskie władze dysponują bogatym wachlarzem narzędzi i instytucji, jak system edukacji, święta narodowe, muzea, kultura popularna. Są one pod kontrolą państwową, co umożliwia manipulacje pamięcią historyczną.
REFLEKSJA SYSTEMATYCZNA Z WNIOSKAMI I REKOMENDACJAMI: Polityka pamięci jest wykorzystywana zarówno w wymiarze wewnętrznym, jak i jako uzasadnienie działań w stosunkach międzynarodowych. Stanowiąc element kampanii patriotycznych i współczesnego nacjonalizmu, polityka historyczna ma dla KPCh znaczenie jako podstawa legitymizacji jej władzy. Celem jest wymazanie „stulecia upokorzeń” i przywrócenie Chinom centralnego miejsca w świecie, a polityka historyczna jest wygodnym instrumentem dla uzasadnienia takich działań.
