Popyt na żywność w świetle danych Międzynarodowego Programu Porównawczego dla 2011 r.

W oparciu o dane Międzynarodowego Programu Porównawczego dla 2011 r. oszacowano parametry funkcji popytu na dwa agregaty spożycia indywidualnego: żywność oraz pozostałe dobra i usługi („nieżywność”). Wyestymowane funkcje popytu typu AIDS zapewniają dobre dopasowanie do danych dla 41 krajów. Elastyczności popytu na żywność obliczone na podstawie danych wyjściowych oraz oszacowanych parametrów wskazują, że żywność jest „dobrem normalnym” w krajach o wolumenie spożycia ogółem mniejszym niż ok. 17 tys. „dolarów międzynarodowych” rocznie na osobę. Powyżej tego poziomu żywność jest „dobrem poślednim” (popyt na nią maleje wraz ze wzrostem wolumenu spożycia ogółem). Własna elastyczność cenowa popytu na żywność jest większa od -1,0, tzn. popyt na żywność jest nieelastyczny. Dodatkowo przedstawiono szacunki elastyczności ceny żywności w relacji do ceny „nieżywności” względem wolumenów podaży tak „żywności”, jak i „nieżywności”. Szacunki te sugerują, że w krajach zamożniejszych wzrost podaży „nieżywności” obniża relatywną cenę żywności, co jest zgodne z tendencją do rozwierania się „nożyc cen” na niekorzyść gospodarki żywnościowej.

Data for 41 European and OECD countries from the International Comparison Program for 2011 are used to estimate the AIDS demand system distinguishing two aggregates: food and all other goods and services (‘non-food’) included in individual consumption expenditure of households. The demand elasticities derived indicate that food is a ‘normal good’ in countries with p.c. volume of total individual consumption not exceeding ca. 17 thousand international dollars. In countries with higher levels of total consumption volumes food appears to be an ‘inferior’ good. Own-price elasticity of food demand is higher than -1.0: food demand is ‘inelastic’. Additionally, estimates are presented of the elasticises of the relative price (food over ‘non-food’) with respect to the volumes of supplies of food and ‘non-food’. These estimates indicate that in richer countries rising supplies of ‘non-food’ depresses the relative price of food. This is consistent with the ‘price-scissors’ tendency acting against the food and agriculture sector.