Gazobeton i pianobeton to materiały należące do rodziny betonów lekkich, które powstają poprzez modyfikację struktury. Przy różnych technologiach tej modyfikacji efektem jest uzyskanie betonu o silnie porowatej strukturze. Stąd uogólniona nazwa obydwu materiałów – betony komórkowe. W artykule omówiono podstawowe cechy betonów komórkowych, takie jak gęstość objętościowa, wytrzymałość na ściskanie i współczynnik przewodzenia ciepła, istotne z punktu widzenia ich funkcji – izolacyjnej i konstrukcyjnej, a także powiązania tych cech. Gazobeton, dostępny przede wszystkim jako autoklawizowany beton komórkowy, jest obecny na rynku w formie gotowych, znormalizowanych elementów. To powoduje, że jego parametry są ściśle określone w zależności od kategorii elementu, odnoszącej się do niskiej, średniej bądź wysokiej gęstości (od D300 do D800 kg/m3). Pianobeton nie jest produkowany i dostępny jako gotowy wyrób budowalny o zadanych parametrach, a zatem jego właściwości można dość dowolnie kształtować. W zastosowaniach praktycznych gęstość objętościowa pianobetonu wynosi od 400 do 1600 kg/m3. Gazobetony charakteryzuje niska wytrzymałość na ściskanie, wynosząca od 2 do 5 MPa, podczas gdy wytrzymałość pianobetonów może dojść do 30 MPa – przy czym dla konkretnych gęstości wytrzymałość gazobetonu jest wyższa. Właściwości termoizolacyjne obydwu tych materiałów są podobne, przy identycznej ich gęstości. Współczynnik przewodzenia ciepła wynosi od 0,08 do 0,25 W/(m·K), odpowiednio przy gęstościach od 300 do 800 kg/m3, natomiast przy najcięższych (konstrukcyjnych) pianobetonach wzrasta do około 0,7 W/(m·K). Generalnie, niezależnie od sposobu wytworzenie i indywidualnych cech technicznych, obydwa te materiały znakomicie wpisują się w ideę budownictwa energooszczędnego.
Aerated and foam concrete are materials of the lightweight concrete group, which are formed by modifying the structure. With different technologies for this modification, the result is identical – concrete with a highly porous structure. Hence the generalized name of both materials – cellular concretes. The article discusses the basic features of cellular concrete, such as volumetric density, compressive strength and thermal conductivity coefficient, relevant to its function – insulation and construction, as well as the interrelationship of these characteristics. Aerated concrete, available primarily as autoclaved cellular concrete, is present on the market in the form of ready-made, standardized elements. This makes its parameters strictly defined depending on the category of the element, referring to low, medium or high density (from D300 to D800 kg/m3). Foam concrete is not manufactured and available as a finished building product with specified parameters, so its properties can be formed quite freely. In practical applications, the volume density of foam concrete ranges from 400 to 1600 kg/m3. Aerated concrete is characterized by a low compressive strength of 2 to 7,5 MPa, while the strength of foam concrete can reach 30 MPa – with the strength of aerated concrete being higher for specific densities. The thermal insulation properties of the two materials are similar, with identical densities. The thermal conductivity coefficient ranges from 0,08 to 0,25 W/(m·K), respectively, at densities from 300 to 800 kg/m3, while for the heaviest (structural) foam concrete it rises to about 0,7 W/(m·K). In general, regardless of how they are manufactured and their individual technical characteristics, both of these materials fit perfectly into the idea of energy-efficient construction.
