Adsorpcja i desorpcja fenolu, 2,4-dichlorofenolu i kwasu 2,4-dichlorofenoksyoctowego z roztworów wodnych na węglach aktywnych

Zbadano adsorpcję i desorpcję fenolu, 2,4-dichlorofenolu oraz kwasu 2,4-dichlorofenoksyoctowego na trzech komercyjnie dostępnych węglach aktywnych. Adsorpcja w warunkach równowagowych przebiegała zgodnie z równaniem izotermy Langmuira i była ściśle skorelowana z powierzchnią właściwą węgli aktywnych. Na każdym użytym węglu aktywnym najlepiej adsorbował się kwas 2,4-dichlorofenoksyoctowy, a najgorzej fenol (fenol < DCP < 2,4-D); w przypadku desorpcji kolejność ta była odwrotna (fenol > DCP > 2,4-D). Największą skuteczność desorpcji zaobserwowano w przypadku węgla Organosorb-10, z którego po 8 h zdesorbowało się 71,5% fenolu, 61,1% 2,4-dichlorofenolu i prawie 50% herbicydu.

---

PhOH, 2,4-dichlorophenol and 2,4-dichlorophenoxyacetic acid (I) were adsorbed on 3 com. activated C to det. the Langmuir adsorption isotherms. The adsorption was closely correlated to the sp. surface area of the activated C. After 8 h, 71.5% of PhOH, 61.1% of 2,4-dichlorophenol and almost 50% of I were desorbed from the best activated C.