Celowość zastosowania zewnętrznego źródła węgla dla wspomagania procesu denitryfikacji na przykładzie oczyszczalni w Wielkim Klinczu

Uzyskanie niskich stężeń związków azotu w ściekach oczyszczonych uwarunkowane jest głównie przebiegiem procesów nitryfikacji i denitryfikacji. Decydującym czynnikiem wpływającym na efektywność procesu denitryfikacji w oczyszczalniach komunalnych z biologicznym usuwaniem związków biogennych jest dostępność związków węgla organicznego w komorach/strefach/faza anoksycznych. Z uwagi na obserwowane na obszarach o rozbudowanej sieci kanalizacyjnej pogorszenie proporcji azotu do łatwo rozkładalnych związków organicznych (N/BZT5) może pojawić się deficyt tych związków. W takim przypadku, w strefach anoksycznych nie będzie zachodzić pełna redukcja azotanów, co może spowodować przekroczenie stężenia azotu ogólnego w ścieka odprowadzanych do odbiornika. Poprawę efektywności procesu denitryfikacji można osiągnąć poprzez dozowanie zewnętrzny źródeł węgla organicznego (ZŹW). Zgodnie z przyjętą w literaturze metodyką, źródła te można podzielić na tzw. konwencjonalne (np. metanol, etanol oraz kwas octowy), produkty komercyjne (np. Kem-Carbo GCM95) oraz alternatywne (przemysłowe produkty uboczne lub odpadowe, głównie z przemysłu spożywczego, np. oleje fuzlowe z procesu destylacji frakcyjnej surowego alkoholu etylowego).