Wybrane zagadnienia wyboczenia interakcyjnego konstrukcji cienkościennej pracującej w zakresie sprężystym – przegląd literatury

Przez ostatnie sześćdziesiąt lat rozwijana jest teoria interakcyjnego wyboczenia konstrukcji cienkościennych [1-3]. Statyczne wyboczenie interakcyjne jest dobrze poznane, podczas gdy dynamiczne zbadano jedynie dla prostych przypadków obciążenia [4-7]. Dynamiczne wyboczenie może być traktowane jako wzmocnienie ugięć wstępnych, początkowych przemieszczeń, lub naprężeń przez obciążenia dynamiczne w ten sposób, że odpowiedź dynamiczna jest bardzo duża. Gdy obciążenia są małe konstrukcja drga wokół położenia równowagi. W przypadku, gdy obciążenia są odpowiednio duże może nastąpić wyboczenie dynamiczne. Krytyczne wartości dynamicznego obciążenia można określić stosując różne kryteria: Budiansky’ego-Hutchinsona, quasibifurkacyjnego kryterium Kleibera-Kotuli-Sarana z modyfikacjami oraz kryterium portretów fazowych [4-5].