Tradycja miejsca i jej regionalizmy w nauczaniu krajobrazowym

Tradycja miejsca interpretowana jest jako postawa twórcza podporządkowująca kanwę kompozycyjną projektowanej całostki krajobrazowej lub ogrodu, istniejącym pierwotnym uwarunkowaniom i wartościom zarówno naturalnym, jak i kulturowym. Znana od starożytności i stosowana w wielu kolejnych epokach historycznych, wydaje się pozostawać jednym z ważniejszych wątków w pracy architekta krajobrazu. Daje możliwość kreowania pejzażów w szerokiej gamie ich regionalnych, oryginalnych postaci. Nauczana przez autorkę niniejszej relacji w przedmiotach grupy "historycznej" dla studentów kierunku architektura krajobrazu, kontynuuje myśl badawczą klasyka polskiej szkoły krajobrazowej, Janusza Bogdanowskiego.

---

The place tradition is interpreted as a creative attitude, subordinating the compositional groundwork of designed landscape interior to the existing, natural and cultural values. It was known in antiquity and used in next epochs. Now, it seems to be one of the main contexts in the landscape architect's work. It gives us a possibility of creating landscapes in a wide scale of their regional, original shapes. Teaching it by the author of this article as one of the subjects of the "historical" group, is a continuation of the idea of professor Janusz Bogdanowski, the classic of Polish landscape architecture.