Effect of alternative fertilization on healthiness and development of some quality features of potato tubers

In the light of the presented research results, foliar enrichment and supplying various organic matter to the soil modifies quality features and susceptibility of potato tubers to bacterial and fungal diseases. Twice conducted foliar feeding of potato with the multicomponent Insol 7 fertilizer combined with a 6 % urea water solution favours starch accumulation at the same time reducing the storage losses, particularly rots. Foliar application of the 6 % urea water solution contributes to an increase in tuber infection with Streptomyces scabies and natural decrements during storage. Tuber healthiness after harvest and their storage durability, as well as nitrate content depend on the kind of supplied organic matter, soil type and potato cultivar. From among the compared fertilizers yellow lupine straw caused an increase in Rhizoctonia solani infection of tubers and wet rot during storage, whereas triticale straw contributed to the highest increase in storage losses, including natural decrements. On the other hand, potato treatment with farmyard manure, as compared with natural fertilizers, best protected potato against S. scabies and R. solani. From among the tested organic fertilizers, cereal straw supplemented with nitrogen or straw enriched with nitrogen and catch crop best favoured nitrate nitrogen release and accumulation of this constituent in Ibis c.v. tubers. The nitrate content in potato tubers under the influence of organic fertilization did not exceed permissible standards and depended on the organic matter and cultivar. Therefore, potato fertilization with farmyard manure may be replaced by catch crop considering the value of this fertilizer and its ecological effect on the environment.

---

Stan zdrowotny bulw po zbiorze i ich trwałość przechowalnicza oraz zawartość azotanów zależy od rodzaju stosowanej masy organicznej, typu gleb, odmiany ziemniaka. Z porównywanych nawozów organicznych, słoma łubinu żółtego powoduje wzrost ospowatości (Rhizoctonia solani) na bulwach i mokrej zgnilizny podczas przechowywania, a słoma pszenżyta przyczynia się do największego wzrostu strat przechowalniczych, w tym ubytków naturalnych. Natomiast nawożenie ziemniaka obornikiem w porównaniu z nawozami naturalnymi najlepiej chroni bulwy przed parchem zwykłym (S. scabies) i ospowatością (R. solani). Z testowanych nawozów organicznych, słoma zbóż uzupełniona azotem lub słoma wzbogacona azotem i międzyplonem najbardziej sprzyja uwalniania azotu azotanowego i gromadzeniu tego składnika w bulwach odmiany Ibis. Zawartość azotanów w bulwach ziemniaka pod wpływem nawożenia organicznego nie przekracza dopuszczalnych norm i zależy od rodzaju masy organicznej i odmiany. Zatem nawożenie ziemniaka obornikiem można zastąpić międzyplonem ścierniskowym, mając na uwadze wartość tego nawozu i jego ekologiczny wpływ na środowisko.